parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(od ang. Holocaust); (Ha-)Szoa (hebr., Zagłada, Zniszczenie, Katastrofa, od szaa = czynić zgiełk, hałas, łomot, runąć, popaść w ruinę, ulec katastrofie, być spustoszonym, opustoszeć); Zagłada – masowy mord dokonany przez Niemców w latach II wojny światowej na większości europejskich Żydów (por.: „ostateczne rozwiązanie” kwestii żydowskiej; Akcja Reinhard; eksterminacja bezpośrednia). Słowo H. pochodzi od greckiego określenia holokauston, oznaczającego ofiarę całopalenia. Ongiś używano tego terminu jako synonimu słowa „masakra”, od lat 50. XX w. określa się nim eksterminację Żydów; ostatnio – błędnie – H. nazywa się ludobójcze akcje wymierzone także przeciwko innym narodom (np. „Holokaust Romów”). Kolejne etapy realizacji H. to: definicja „Żyda” (norymberskie ustawy; aryjskie paragrafy), oznakowanie (np. opaski żydowskie), wywłaszczenie (Noc Kryształowa), koncentracja ludności (eksterminacja pośrednia; getta w okresie Holokaustu) oraz mord (obozy koncentracyjne; ośrodki Zagłady). Ofiarą H. padło prawie 6 mln. Żydów, z czego większość stanowili Żydzi polscy i odbyło się to na ziemiach Polski. Przyczyn dokonania H. upatruje się (chętniej) w polityce antyżydowskiej III Rzeszy bądź raczej postrzega jako efekt sprzecznych interesów w hitlerowskim aparacie władzy. Światowa literatura dotycząca H. liczy obecnie ok. 3,5 tys. pozycji. (Zob. też m.in.: akcja; Am Grosssen Wannsee, konferencja (20 I 1942); Archiwum Ringelbluma; Bełżec; „Biuletyn Kroniki Gettowej”; Chełmno nad Nerem; Dzieci Holokaustu; Einsatzgruppen des Sicherheitsdienst und der Sicherheitspolizei; Farejnikte Partizaner Organizacje; getto łódzkie; getto szczątkowe; getto warszawskie; He-Chaluc ha-Lochem; Jad wa-Szem; janowski obóz we Lwowie; JIKOR; Jom ha-Szoa; Judenrat; Kadosz; Karskiego raporty; Kid(d)usz ha-chajim; Kid(d)usz ha-Szem; komory gazowe; „Kronika Getta Łódzkiego”; Lemkin Rafael; Lochame(j) ha-Getaot; Majdanek; Naczelna Rada Opiekuńcza; obozy rodzinne; Oświęcim II – Brzezinka; Policja Polska; Ponary; Poniatowa; powstanie w getcie białostockim; powstanie w getcie warszawskim; Rada Główna Opiekuńcza; Rada Pomocy Żydom; Referat Żydowski Komendy Głównej Armii Krajowej; Referat Żydowski Gestapo; Referat Żydowski Delegatury Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Kraj; Sobibór; Stowarzyszenie Dzieci Holocaustu w Polsce; Sugihara Sempo; Tkuma; Trawniki; Treblinka; Trzynastka; Umschlagplatz; Wielka Akcja; Związek Partyzantów Żydów; Żydowska Organizacja Bojowa; Żydowska Służba Porządkowa; Żydowski Związek Wojskowy)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.