parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
obóz pracy położony na południowy-wschód od Lublina, utworzony w końcu 1941, początkowo dla radzieckich jeńców wojennych i Żydów polskich. T. należały do sieci obozów podporządkowanych dowódcy SS i policji w dystrykcie lubelskim GG, Odilo Globocnikowi (por.: Majdanek, Poniatowa). Wiosną 1942 przywożono tam do pracy Żydów z Niemiec, Austrii i Czechosłowacji; wielu z nich zmarło na miejscu z powodu ciężkich warunków życia, pozostałych zgładzono w ośrodku zagłady w Bełżcu lub rozstrzelano w pobliskim lesie. Jesienią 1942, na rozkaz SS-Reichsführera Heinricha Himmlera, dotyczący skoncentrowania wszystkich Żydów w kilku obozach dystryktu lubelskiego, najpierw przeniesiono do T. fabrykę szczotek z getta w Międzyrzecu Podlaskim, wraz z robotnikami, następnie w maju 1943, w czasie powstania w getcie warszawskim, przewieziono do T. ze stolicy szopy krawieckie, kuśnierskie i szczotkarzy Fritza Schultza, razem z 10 tys. robotników żydowskich (wśród nich był E. Ringelblum i 33 członków ŻOB-u). W tym samym czasie w obozie znaleźli się Żydzi z Holandii, okręgu białostockim, Mińska i Smoleńska. W lipcu 1943 kombinat przemysł. SS-Ostindustrie zażądał powiększenia obozu, ze względu na znaczenie jego produkcji dla wysiłku wojennego, a w październiku – przejął obóz. Wśród jeńców żydowskich w T., zatrudnianych także w kopalniach torfu i przy robotach ziemnych, działała zorganizowana przez ŻOB grupa oporu, dysponująca kilkoma sztukami broni i przygotowująca plany powstania. 5 XI 1943, w ramach Akcji Erntefest, ok. 10 tys. Żydów zostało wyprowadzonych poza obóz i rozstrzelanych we wcześniej przygotowanych rowach; uczestnicy organizacji oporu przystąpili do akcji; wszyscy polegli w walce. Wiosną 1944 pozostawionych przy życiu jeńców przetransportowano do obozu w Starachowicach. Przez obóz w T. przeszło ok. 10 tys. Żydów. Na przeł. 1941/1942 zorganizowano tam także obóz szkoleniowy SS dla oddziałów pomocniczych armii i policji ( Einsatz Reinhard), wykorzystywanych m.in. w akcji zagłady Żydów ( Akcja Reinhard), rekrutowanych spośród radzieckich jeńców wojennych i radzieckich folksdojczów, określanych jako „Trawniki Männer”. W T. szkolenie odbył m.in Iwan Demianiuk, skazany w 1988 na karę śmierci za zbrodnie wojenne. PS
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.