Am Grossen Wannsee, konferencja

Am Grossen Wannsee, konferencja

(20 I 1942) – spotkanie podsekretarzy stanu III Rzeszy w ministerstwach: Spraw Wewnętrznych, Spraw Zagranicznych, Sprawiedliwości, do spraw Ziem Wschodnich, oraz przedstawicieli: pełnomocnika do spraw planu czteroletniego i GG, kancelarii NSDAP, kancelarii Rzeszy, centralnych urzędów SS oraz policji bezpieczeństwa w GG i Reichskommissariat Ostland w celu ustalenia zasad czynnej współpracy wszystkich ministerstw i służb państwowych przy realizacji „ostatecznego rozwiązania” kwestii żydowskiej. Zwołane zostało na przedmieściu Berlina przez kierownika tzw. referatu żydowskiego RSHA – Adolfa Eichmanna, na polecenie szefa RSHA – Reinharda Heydricha, działającego na podstawie pełnomocnictwa marszałka Rzeszy – Hermanna Göringa. Zasadnicze decyzje na najwyższym szczeblu podjęto wcześniej. Konferencję wypełnił referat Heydricha i krótka dyskusja na tematy prawne, dotyczące sposobu traktowania ćwierć- i pół-Żydów, a także sprawy organizacyjne związane z wyborem metod zabijania i czasu, etapów oraz miejsca akcji. Ustalono, że będzie nim GG; pierwszą ofiarą staną się tamtejsi Żydzi, od wiosny 1942 masowo mordowani w ramach Akcji Reinhard. Podczas konferencji, mimo używania na określenie Holokaustu eufemizmów w rodzaju: „na Wschód”, czy „ostateczne rozwiązanie”, było jasne, że planuje się fizyczną zagładę wszystkich Żydów. Jednak owe sformułowania uniemożliwiły później Międzynarodowemu Trybunałowi Norymberskiemu uznanie rządu III Rzeszy za organizację przestępczą, a także skazanie poszczególnych osób. Protokół konferencji świadczy, że idei Holokaustu udzielili poparcia nie tylko przedstawiciele NSDAP, czy SS, ale także elita pracowników państwowych, często nawet nie będących członkami partii. Konferencja trwała półtorej godziny. Następnie podano alkohole, a potem obiad. PS