parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
Tora (hebr., dosł.: Nauczanie, Pouczenie; jid. Tojre) – podstawowe pojęcie żydowskiej religii. W najwęższym, podstawowym sensie, jest to Pięcioksiąg Mojżeszowy (hebr. Chamisza Chumsze(j) Tora; Chumasz; jid. Chumesz), czyli pierwsza część Biblii Hebrajskiej ( BH), obejmująca Księgi: Rodzaju (hebr. Be-reszit), Wyjścia (hebr. Szmot), Kapłańską (hebr. Wa-jikra), Liczb (hebr. Be-midbar), Powtórzonego Prawa (hebr. D(e)warim). W szerszym sensie jest to cała BH, zw. w chrześcijaństwie Starym Testamentem, a w jeszcze szerszym – tradycyjne prawo religijne ( halacha) i cała literatura rabiniczna. Zwój Tory (hebr. Sefer Tora; jid. Sejfertojre) z wypisanym – zgodnie ze starożytną tradycją – tekstem Pięcioksięgu jest najświętszym obiektem rytualnym judaizmu; w czasie modlitw zbiorowych odczytuje się z niego kolejne fragmenty, co tydzień inne, i w ten sposób cały tekst jest w ciągu roku publicznie recytowany w synagodze (por.: parasza; Tory czytanie). Przy pokazywaniu podniesionego rodału śpiewa się: „Oto Tora, którą Mojżesz przedłożył dzieciom Izraela” (Pwt 4,44). Termin T. tłumaczy się nieraz jako „Prawo” lub „Zakon”, ale ma on znacznie szersze znaczenie. Komentarz do czytania bibl. nazywa się „słowem Tory” (hebr. d(e)war Tora), a szkołę dającą podstawy wiedzy religijnej zwie się talmud-torą. Wedle tradycji rabinicznej, T. to najistotniejsza mądrość; według przedwiecznej T. miało następować stworzenie świata. T. jest łącznikiem między Bogiem a światem; jest nośnikiem objawienia. Według tradycji, jest „ Torą z Niebios” (hebr. Tora min ha-Szam(m)ajim); Mojżeszowi objawiony został nie tylko Dekalog, ale cały tekst Pięcioksięgu. Ta teza rozumiana była dosłownie i tak nadal czynią ultraortodoksyjni Żydzi. Zarazem tradycja zawiera niedosłowną wykładnię tezy, że wszystkie komentarze i późniejsze rozstrzygnięcia, zostały objawione Mojżeszowi; w Talmudzie występuje opinia, że dotyczy to nawet pytań, które zadają pilni uczniowie. Od T. Pisanej ( Spisanej; hebr. Tora sze-bi-chtaw; jid. Tojre-szebiksaw) nieodłączna jest T. Ustna (hebr. Tora sze-be-al pe; jid. Tojre-szebalpe), czyli rozwinięcia i komentarze, przekazywane w ramach ustnej tradycji i spisane potem w Misznie oraz Talmudzie. Opracowywanie prawa religijnego i głębszego rozumienia objawienia ciągle trwa. T. jest na ustach, bo jest tradycją żywą – w niej zakotwiczona jest wszelka religijna aktywność Żydów. (Zob. też np.: ace(j) chajim; aron (ha-)kodesz ; baal kore; Błogosławieństwo Tory; chatan Be-reszit; chatan Tora; haftara; korona na Torę; mat(t)an Tora; Miszne Tora; napierśnik; Prawo Mojżeszowe; rim(m)onim; Simchat Tora; sofer; sukienka na Torę; tarcza na Torę; Tochacha; Tora wa-Awoda; wskazówka do Tory; Zugot)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.