parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr. Be-reszit = Na początku; jid. Brejszes, Berejszys; grec., łac. Genesis), tradycyjnie określana przez Żydów jako Sefer bri'at ha-olam albo Sefer maase(j) be-reszit (hebr., Księga stworzenia świata) – pierwsza księga zarówno w Pięcioksięgu, jak i w całej Biblii, o wyjątkowym znaczeniu teologicznym. Jej nazwa pochodzi od pierwszych słów księgi Be-reszit bara Elohim et ha-szamajim we-et ha-arec (hebr., Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię). Dotyczy dziejów stworzenia świata, początków i etapów rozwoju ludzkości, zarania dziejów ludu żydowskiego, jego Przymierza z Bogiem. Składają się na nią dwie zasadnicze części: opis tzw. prehistorii – dziejów od początku świata i ludzkości do praojca Abrahama (rozdz. 1-11); opis dziejów historycznych: a) historia patriarchów (Abrahama; jego syna, Izaaka; oraz wnuka, Jakuba; rozdz. 12-36), b) dzieje ich potomków ( Józefa, jednego z synów Jakuba; Ezawa, przyrodniego brata Jakuba; synów Jakuba [aż do czasu ich pobytu w Egipcie], uważanych za protoplastów Dwunastu Plemion Izraelskich; rozdz. 37-50). Elementem łączącym obie części, a zarazem wskazującym na historyczną ciągłość pokoleń izraelskich jest genealogia potomków Sema, doprowadzona do Abrahama (11,10-26). Badacze Biblii, opierając się na wielu przesłankach, w tym m.in. na rozmaitych anachronizmach, powtórzeniach, odmiennych Imionach Boga występujących w R.K., dostrzegają wiele źródeł, z których czerpano przy ostatecznej redakcji tekstu tej księgi. Zwracają przy tym uwagę na podobieństwa pewnych pojawiających się w niej wątków, znanych także w innych kulturach Bliskiego Wschodu. Uważają, iż R.K. jest kompilacją, w której wyróżnić można trzy różne, przez wieki wzajemnie na siebie oddziałujące, tradycje – kapłańską (P), jahwistyczną (J) i elohistyczną (E). Według nich, znana obecnie postać księgi powstała w środowisku kapłanów, którzy wcześniejszą tradycję uporządkowali, usystematyzowali i uzupełnili, prawdopodobnie w okresie perskim. Tradycja żydowska przypisuje autorstwo całego Pięcioksięgu, a więc i R.K., Mojżeszowi, który miał spisać święte księgi pod natchnieniem Bożym. W drukowanych wydaniach BH, R.K. jest podzielona – w ślad za łacińską Wulgatą – na 50 rozdziałów, na które składają się 1534 wersy. Obowiązujący współcześnie babiloński cykl tygodniowych czytań Tory, dzieli R.K. na 12 perykop (części), zwanych paraszami ( s(e)darot; jidysz sedres; w rycie palest. R.K. była podzielona na 43 parasze). (Por. też: Diskin Jehoszua Lejb; Guterman Jaakow Arie z Radzymina; Halstock Meir Jechiel ha-Lewi z Ostrowca; Jubileuszy Księga ; Midrasz Raba; Be-reszit Raba; Midrasz Wa-jis(s)au; Rabinowicz Icchak Jaakow z Białej)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.