parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr. Aseret ha-Dibrot; jid. Aseres-Hadibres, dosł.: Dziesięć Słów); Słowa Przymierza; Dekalog (grec. dekalogos, od déka = dziesięć i lógos = słowo) – przykazania zawarte w Księdze Wyjścia (20,2–17) oraz w zasadzie powtórzone w Księdze Powtórzonego Prawa (5,6–21); część z nich inaczej ujęta jest też w Księdze Kapłańskiej (19). Według Biblii (Wj 20,28; Pwt 4,13, 10,4), Dziesięć Słów [Bożych] zostało przekazane Mojżeszowi na górze Synaj (por. Przymierze z Bogiem), a następnie wyryte na dwu kamiennych Tablicach Przymierza (hebr. Szne(j) Luchot ha-Brit). Zgodnie z tradycją, miało to miejsce siedem tygodni po wyjściu Żydów z Egiptu; wydarzenie to jest upamiętniane podczas święta Szawuot. Była to publiczna teofania; cały lud Izraela, zgromadzony pod Synajem, brał w niej udział. Talmud rozważa, ile z D.P. słyszalne było dla wszystkich tam zgromadzonych, a pośrednio – w ogóle dla wszystkich ludzi, bo słyszalne to być miało we wszystkich 70 językach świata (Szabat 88b). Pierwsze tablice zostały rozstrzaskane przez Mojżesza, zdesperowanego oddawaniem przez lud czci złotemu cielcowi, ale potem odtworzono identyczne tablice. Były one przechowywane w Arce Przymierza, najpierw w Przybytku na pustyni, a potem w Pierwszej Świątyni Jerozolimskiej. W czasach nowożyt., wizerunek tablic zdobi synagogi. Nieoczywisty jest podział biblijnego tekstu na dziesięć słów. Sama Tora wprost go nie wskazuje. W interpretacji katolickiej, w przeciwieństwie do protestanckiej, która powróciła w tym względzie do tradycji żydowskiej, pierwsze przykazanie („Jam jest Pan, Bóg twój, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli”), traktuje się jako wprowadzenie do następnego; a zatem każde przykazanie ma numer o jeden niższy, a ostatnie jest podzielone na dwa. Pierwsze pięć przykazań, to – oprócz pierwszego – zakazy bałwochwalstwa i bluźnierstwa, oraz nakazy odpoczynku w szabat i szacunku dla rodziców. Pozostałe pięć przykazań, znajdujące się na drugiej tablicy, odnosi się do stosunków społecznych; są to: zakazy morderstwa, cudzołóstwa, kradzieży, fałszywego świadectwa, pożądliwości. W starożytności Dekalog był odmawiany podczas codziennej liturgii, przed modlitwą Szma Israel. Zostało to jednak zarzucone, by przeciwstawić się opinii, że tylko D.P. (w przeciwieństwie do reszty Tory) pochodzi od Stwórcy. Kiedy ich recytacja ma miejsce w ramach normalnego rocznego cyklu czytań Tory, członkowie kongregacji wstają. Dzięki innym religiom monoteistycznym, D.P. jest uznawane za kanon podstaw religii i moralności. W Talmudzie szczególna ich ważność jest wyrażona w wizji, że Tablice Przymierza istniały przed stworzeniem świata. (Zob. też Midrasz Aseret ha-Dibrot)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.