parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr. Wa-jikra = I wezwał…; jid. Wajikro; grec. Leuitikon = Księga Lewicka, tzn. dotycząca lewitów; łac. Leviticus = Księga Lewicka), znana też jako Torat ha-Kohanim (hebr., Prawo Kapłanów) – trzecia księga Pięcioksięgu, licząca 27 rozdziałów. Jej nazwa pochodzi od słowa rozpoczynającego tę księgę. Odnosi się głównie do kultu świątynnego; zawiera przepisy liturgiczne oraz dotyczące życia społecznego, tj. darów i ofiar, kapłanów (m.in. wprowadzenia Aarona i jego synów w czynności kapłańskie, świętości kapłanów), czystości rytualnej (w tym zwierząt czystych i nieczystych), świętości życia codziennego (m.in. małżeństwa i rodziny; tohorat ha-miszpacha); sprawiedliwości społecznej, tj. kar, w tym za niezachowanie świętości, szabatu, dorocznych świąt (Jom Kipur, Pesach, Szawuot), roku szabatowego i roku jubileuszowego. Zawiera też rozdział poświęcony błogosławieństwom i klątwom; oraz dodatek (rozdz. 27), dotyczący wywiązywania się ze ślubowań i składania dziesięcin, za pomocą pieniędzy. Według tradycji żydowskiej, księgę tę Bóg podyktował Mojżeszowi na Górze Synaj, razem z innymi księgami Tory. Na pewno powstała ona w środowisku kapłańskim. Jej treść opiera się na bardzo starych tradycjach izraelskich, których początki sięgają czasów Mojżesza. Główny jej trzon, a zarazem najstarszą część K.K., tworzącą zwartą całość, stanowi tzw. Kodeks Świętości, nazywany też Prawem Świętości (rozdz. 17–26), w którym szczególną uwagę poświęcono czystości moralnej i rytualnej. Prawdopodobnie ten fragment K.K. został zredagowany na pocz. VI w. p.n.e. Potem, w okresie niewoli babilońskiej, lub nieco później, dołączono do niej kolejne przepisy, dotyczące składania ofiar, świąt, czystości (rozdz. 1–16). Ostateczna redakcja K.K. została dokonana na pocz. V w. p. n.e. Wiemy, że księga ta stanowiła podstawę reformy religijno-społecznej, przeprowadzonej przez Ezdrasza i Nehemiasza w poł V w. p.n.e. (Zob. też: Guterman Jaakow Arie z Radzymina; Leviticus Raba; Rabinowicz Icchak Jaakow z Białej; Sifra; Tochacha)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.