parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr. maaser) – dziesiąta część zbiorów i produktów Erec Israel. Informacja o niej pojawia się już w Biblii, gdzie jest mowa o tym, że Abraham przekazał królowi Melchizedekowi „dziesiątą część ze wszystkiego” (Rdz 14,20). Opowieść ta wskazywała na związek patriarchy z Jerozolimą, oraz uzasadniała składanie tam d. Wnoszono ją z całej produkcji, która – przed oddzieleniem od niej d. – była nazywana tewel i nie mogła być spożywana (por. chal(l)a), chyba że znajdowała się jeszcze na polu. W starożytnym Izraelu pobierano kilka rodzajów d., które były rozpisane na cykl sześciu lat, zaś siódmy rok, tj. rok szabatowy był od nich wolny: 1. pierwsza d. (hebr. maaser riszon), oddzielana przez wszystkie lata cyklu, miała służyć lewitom, którzy z kolei dziesiątą część otrzymanych dóbr przekazywali kapłanom; stanowiła ona rekompensatę za sprawowanie przez nich funkcji kapłańskich (Lb 18, 25-32); 2. druga d. (hebr. maaser szeni), oddzielana w pierwszym, drugim, czwartym i piątym roku cyklu, była zabierana do Jerozolimy i tam spożywana bądź zamieniana na pieniądze, które przekazywano do Jerozolimy (Kpł 27,30-34; Pwt 14,24-26); 3. d. ubogich (hebr. maaser ani), oddzielana w trzecim i szóstym roku cyklu, rozdawana potrzebującym, także mogła być zamieniana na ekwiwalent pieniężny (Pwt 14,28-29; 26,12). Produkty podlegające temu opodatkowaniu nie mogły być zastępowane innymi, a dobre – złymi, jak również pochodzące z jednego roku – tymi, które wyprodukowano w innym (pocz. roku „obrachunkowego” przypadał w Tu bi-Szwat). Kwestie związane z d. zostały omówione w traktatach talmud. T(e)rumot, Maaser Riszon i Maaser Szeni. Zgodnie z tradycją, faryzeusze mieli być szczególnie skrupulatni w sprawach dotyczących d. i wydzielali ją ze wszystkiego, także z nieistotnych produktów. Natomiast Pinchas ben Jair (2. poł. II w. n.e.) miał taką wagę przywiązywać do tego obowiązku, że nawet jego osioł, gdy został skradziony, nie chciał jeść paszy, z której złodzieje nie wydzielili dziesiątej części.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.