parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebrajski, jidysz, lewiim, l.mn. od lewi) – według tradycji biblijnej, potomkowie Lewiego, wybrani przez Pana do sprawowania zaszczytnego obowiązku opiekowania się Przybytkiem (Lb 3,5-13,40-51), a później Świątynią Jerozolimską. Służbę swoją mogli sprawować tylko przez 25 lat, to jest od 25 do 50 roku życia (Lb 8,24-26). Na początku – według spisu sporządzonego przez Mojżesza, Aarona i książąt izraelskich, na polecenie Pana – było ich 8 580 (Lb 4,47-48). Stanowili symboliczną ofiarę z wszystkich pierworodnych ludu Izraela. Zgodnie z postanowieniem Bożym (Lb 35,1-8), nie otrzymali własnych ziem, lecz żyli w 48 miastach (por. lewickie miasta), z których 6 było miejscami azylu dla przestępców; utrzymywali się z dziesięcin i darów, składanych im przez lud (por. T(e)rumot). Wraz z potomkami arcykapłana Aarona, stanowili służbę świątynną, troszczyli się także o składane ofiary i ich czystość rytualną oraz czuwali nad skarbcem świątynnym. Część z nich sprawowała funkcje pisarzy (spośród l. wywodzili się pierwsi soferim), sędziów, odźwiernych i muzyków, grających na chwałę Panu. W czasach nowożyt. zachowali swój status jedynie w szczątkowej postaci; w synagodze przed Błogosławieństwem kapłańskim obmywali kapłanom ręce i byli wywoływani po nich do czytania Tory.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.