parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr., przywiązany, przyłączony, wierny) – według tradycji biblijnej: 1. imię trzeciego syna Jakuba, zrodzonego przez Leę (Rdz 29,34), uważanego za protoplastę plemienia L. (por. 2.; lewici) oraz aaronidów (zob. w: Aaron). Wraz z bratem, Symeonem, pomścił swą zgwałconą siostrę, Dinę (Rdz 34); według midraszu, miał wówczas 13 lat. Za ten gwałtowny czyn zostali oni potępieni przez Jakuba i skazani na „rozproszenie w Jakubie” i „rozdrobnienie w Izraelu” (Rdz 49,5-7). Jednak w okresie Drugiej Świątyni, gdy obowiązywał zakaz łączenia się z obcoplemieńcami, postępowanie braci zostało w pełni zaaprobowane (Jdt 9,2-4). Według Biblii, córka L. i jego wnuk byli rodzicami Mojżesza. On sam miał się znaleźć w Egipcie w wieku 45 lat i zakończyć tam życie, gdy miał 137 lat. Widział przedtem Mojżesza i Aarona. Zgodnie z przekazem Talmudu (Joma 26a), uczony wydający halachiczne decyzje zwykle należy do potomków L. bądź Issachara. 2. jedno z Dwunastu Plemion Izraelskich, pochodzące od Lewiego (por. 1), najmniej liczne. Mojżesz wygłaszając przed śmiercią błogosławieństwo nad Izraelitami, zwane też błogosławieństwem nad Lewitami (por. Pwt 33,8-11), jego część poświęcił L. Jest ono skierowane przeciw próbom podważania kapłańskiej roli tego plemienia.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.