parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(od hebr., darasz = badać, poszukiwać, śledzić, l.mn. midraszim; jidysz, medresz, l.mn. medroszim) – szczególny rodzaj rabinicznych komentarzy do ksiąg biblijnych, także wyjaśniających pewne kwestie halachiczne, posługujący się swobodną formą, w przeciwieństwie do ścisłej interpretacji tekstu (peszer; p(e)szat), a przede wszystkim, poprzez wykorzystanie literackich form opowieści, paraboli, legend. Później m. miały także konotację związaną z homiletyką, gdyż kaznodzieje wykorzystywali je jako tezy, rozpoczynając swe publiczne wystąpienia. Ściślej, m. to: 1. metoda swobodnej interpretacji biblijnej, zwłaszcza egzegeza posługująca się metodami hermeneutycznymi; 2. swobodna interpretacja fragmentów tekstu biblijnego, mająca na celu wydedukowanie nowego prawa bądź znalezienie dlań potwierdzenia w niepisanej tradycji albo też zmodyfikowanie przestarzałego prawa (midrasze halachiczne); 3. swobodne literackie wprowadzenie nowego zalecenia moralnego (Midrasz Ag(g)ada); 4. kazanie skonstruowane w oparciu o swobodne przedstawienie tekstu biblijnego; 5. antologie takich swobodnych przedstawień biblijnych tekstów; 6. cała literatura midraszowa. M. odegrał ważną i inspirującą rolę, przede wszystkim w edukacji żydowskiej społeczności, choć wiele wybitnych autorytetów wypowiadało się niechętnie na temat niektórych nieprawdopodobnych opowieści i legend, zawartych w m. Były one bowiem środkiem rozwoju wielu idei, a zarazem przekazu etycznych treści, dostępnym nie tylko dla wąskiego kręgu wybitnych uczonych, ale i dla prostych ludzi. Były także źródłem wytchnienia dla studentów akademii talmudycznych i jesziw, a równocześnie istotną w nich metodą edukacji („Mistrz opowiadał nam hagadę”). Pewne fragmenty m. odnajdujemy także w Talmudzie. Miały one również wpływ na chrześcijaństwo i islam (Koran cytuje niektóre opowieści biblijne za pośrednictwem midraszy). (Por. też m.in: Barajta; Be-reszit Raba; Be-midbar Raba; d(e)rasz; D(e)warim Raba; E(j)cha Raba; Ester Raba; Ewel Rabati; hag(g)ada; Hag(g)ada szel Pesach; Jalkut; Jonasza Księga; Jubileuszy Księga; Kohelet Raba; Lekach Tow; Leviticus Raba; Majse-buch; Mechilta; Midrasz Miszle(j); Midrasz Aseret ha-Dibrot; Midrasz Szmuel; Midrasz Tehil(l)im; Midrasz ha-Gadol; Midrasz Raba; Midrasz Wa-jis(s)au; Pesikta de-Raw Kahana; Pesikta Rabati; Pirke(j) de-Rabi Eliezer; Rut Raba; Seder Olam Raba; Sefer ha-Bahir; Sifra; Sifre(j); Sifre(j) Zuta; sod; Szir ha-szirim Raba; Szmot Raba; Tanchuma; Targum Szeni; Zohar)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.