parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr. amoraim; od hebr. i aram. amar = mówić, interpretować) – uczeni i nauczyciele działający w Palestynie i Babilonii w czasie powstawania Talmudu, po redakcji Miszny, tj. od ok. III w. n.e. Nie ma w zasadzie żadnych różnic między nimi a wcześniej działającymi tan(n)aitami (np. w stosowanej metodologii), poza okresem działalności, podobnie jak między a. palestyńskimi i a. babilońskimi (ci ostatni działali dłużej). Oba bowiem ośrodki utrzymywały ze sobą kontakty, a uczeni nawzajem odwiedzali bratnie akademie talmudyczne i poszukiwali w nich pomocy przy rozwiązywaniu szczególnie zawikłanych problemów. Palestyńskiego uczonego określano mianem rabi, zaś babilońskiego – raw. Dyskusje pięciu generacji a. palestyńskich i ośmiu a. babilońskich wypełniają większą część TJ i TB. Ich postacie i wypowiedzi są też licznie przywoływane w hag(g)adzie i w midraszach. A. nie mogli jednak dezawuować opinii tanaitów, bez oparcia się na jakimś innym, pochodzącym z ich kręgu autorytecie bądź autorytecie wcześniejszym. Między sobą natomiast prowadzili często spory i niejednokrotnie wydawali przeciwstawne opinie. Toteż w dyskusjach a. nad kwestiami halachy, z zasady, na początku cytowana jest opinia zaczerpnięta z Miszny, a następnie pada pytanie: „Skąd my to wiemy?”, rozpoczynające badanie źródła, na jakim opierała się dana decyzja, by – poprzez rozważenie konkretnego przypadku – dojść do generalnej zasady, co umożliwia ostateczne rozwiązanie kwestii. W źródłach odnotowano informacje o działalności ok. 3 tys. a., zaś przeszło 2 tys. z nich zostało zidentyfikowanych (m.in. także poprzez rozpoznanie dat ich życia). (Por. m.in.: ab(b)a; Aszi; Amram; Becalel; Chana; Chij(j)a ben Raba; Hoszaja Raba; Huna; Jehuda bar Ezechiel; Jochanan ben Napacha; Raba bar bar Chana; Raba bar Nachmani; Rabinowicz Aleksander Zyskind; RAW; RAWA; Mar Samuel; Szymon ben Lakisz; saboraici; Seder ha-dorot; Sifte(j) jeszenim; Tanchuma oraz Albeck Szalom; Weiss Abraham).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.