parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
Samuel (Szmuel), zwany Samuelem Astronomem (hebrajski, Szmuel Jarchinaa) (około 177 Nehardea – 257 tamże) – amoraita babiloński , czołowa postać pierwszej generacji tych uczonych; syn kupca, Abby bar Abby ha-Kohena. Po ojcu odziedziczył znaczny majątek. Kierownictwo akademii talmudycznej w Nehardei przejął po zmarłym Rabim Szili. Za życia M.S. stała się ona jedną z wiodących (obok uczelni w Surze) akademii babilońskich; została zburzona w 259 n.e., wkrótce po śmierci M.S. Nie wiadomo właściwie pod czyim kierunkiem uczony ten kształcił się (na ten temat wysuwane są różne hipotezy). Posiadł wiedzę w wielu dziedzinach, m.in. medyczną (wysyłał leki i sam leczył; wśród jego pacjentów znajdował się Jehuda ha-Nasi) i astronomiczną (między innymi zajmował się sprawą regulacji kalendarza żydowskiego, starając się uniezależnić daty obchodzenia świąt w diasporze od obserwacji astronomicznych, czynionych w Jerozolimie), interesował się także astrologią, która była wówczas akceptowana przez Żydów babilońskich. Przede wszystkim jednak był niekwestionowanym autorytetem w dziedzinie prawa cywilnego. M.S. jest autorem licznych decyzji, wprowadził też wiele zwyczajów (por. minhag) oraz praw (por. tak(k)anot), które wywierały wielki wpływ zarówno na ówczesne życie żydowskie, jak i w późniejszych wiekach. Wśród nich jedną z najważniejszych była zasada dina de-malchuta dina. Uczony ten jest wzmiankowany setki razy w Talmudzie Babilońskim i Talmudzie Jerozolimskim zarówno w halasze, jak i w hag(g)adzie. Przyjaźnił się z Rawem, wraz z którym położył fundamenty pod skompilowanie Talmudu Babilońskiego. Ich dyskusje są wielokrotnie cytowane w Talmudzie, przy czym w kwestiach związanych z prawem cywilnym opinie M.S. były z zasady podstawą wiążących decyzji. Jednym z uczniów tego uczonego był Jehuda bar Jecheskiel.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.