parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
zw. AZAR-em (akr.) (1854 Liady – 1945 Tel Awiw) – pisarz tworzący w języku hebrajskim. Wychowany w środowisku ortodoksyjnym, otrzymał tradycyjne wykształcenie religijne. Poza tym, był samoukiem. Nie zerwał całkowicie swych związków ze światem, w którym wyrósł, zachowując do końca życia pełne uznanie dla siły tradycji i pozostając wiernym religii. Debiutował w 1882, pisząc w języku rosyjskim. Zamieszkał w Moskwie i tam związał się z ruchem Chibat Syjon. Od 1888 był nauczycielem w połtawskiej talmud-torze. Równocześnie zaczął tworzyć w języku hebrajskim i – sporadycznie – w jidysz, początkowo głównie opowiadania i powieści (w tym hist. Bi-jeme(j) Chmielnicki; hebr., W czasach Chmielnickiego, 1904; pierwodruk w odcinkach w czasopiśmie „Der Frajnd”), związane przede wszystkim z życiem żydowskiej klasy średniej. Był delegatem na I Światowym Kongresie Syjonistycznym (1897). W 1905 przeniósł się do Palestyny, gdzie pracował jako nauczyciel i bibliotekarz. Był pisarzem bardzo płodnym. Oprócz dużej liczby artykułów, zamieszczanych w prasie hebrajskiej w Rosji i Palestynie, napisał ok. 100 książek, wliczając w to adaptacje i przekłady. Interesowały go różne dziedziny wiedzy, którą starał się upowszechniać swymi pracami. Wśród nich znajdują się monografie, dotyczące Jeana Jacquesa Rousseau (1899) i rabina, Abrahama Izaaka Kooka (1865-1935), który wywarł nań znaczny wpływ po osiedleniu się w Palestynie ( Keter Tora, 1911). Wiele książek poświęcił młodym czytelnikom, m.in. historię literatury żydowskiej Toldot ha-sifrut ha-iwrit li-wne(j) ha-neurim (hebr., Historia literatury żydowskiej dla młodzieży, 1906-1910). Pod wpływem Ch.N. Bialika, wiele lat poświęcił tłumaczeniu z języka niemieckiego dzieł Wilhelma Bachera, w czego rezultacie ukazały się m.in.: Ag(g)adot ha-tan(n)aim (hebr., Opowieści tannaitów, t. 1-3, 1920-23) i Ag(g)adot amore(j) Erec Israel (hebr., Opowieści mędrców Ziemi Izraela, cz. 1-2, 1916-1917; t. 1-5, 1925-1930).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.