parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
zwany „odnowicielem poezji hebrajskiej” (1873 Rady na Wołyniu – 1934 Wiedeń) – poeta piszący w językach hebrajskim i jidysz, prozaik, tłumacz, wydawca, który wywarł wielki wpływ na rozwój literatury – przede wszystkim hebrajskiej. Pochodził z rodziny ortodoksyjnej. Miał zostać rabinem. Kształcił się w jesziwie w Wołożynie, gdzie był współorganizatorem grupy Chowewej Syjon. Mieszkał w Odessie (1899-1917), którą parokrotnie opuszczał (m.in. przez trzy lata był nauczycielem w Sosnowcu). Jego debiutancki tom poezji w języku hebrajskim ukazał się w Warszawie w 1901, a w języku jidysz – w Odessie w 1906. Był współzałożycielem wydawnictwa Moria w Odessie (1901?) i współwydawcą – razem z J.Ch. Rawnickim – Sefer ha-ag(g)ada, oraz – także z Rawnickim – pisma „Reszumot” (hebr., Szkice). Był też redaktorem literackiego pisma „Ha-Sziloach” (1904-1909), w związku z czym czasowo przebywał w Warszawie. Po rewolucji 1917 mieszkał w Moskwie, a następnie w Berlinie (od 1921) oraz Hamburgu. W 1924 przeniósł się do Palestyny. Był tam współzałożycielem wydawnictwa Dwir, które miało służyć idei stworzenia skarbnicy dzieł literatury żydowskiej różnych epok. Przewodniczył też Komitetowi Języka Hebrajskiego (hebr. Waad ha-Laszon ha-Iwrit) oraz Stowarzyszeniu Pisarzy Hebrajskich (hebr. Agudat ha-Sof(e)rim ha-Iwrim). Współpracował z Keren ha-Jesod, z którego ramienia odbył podróż do Stanów Zjednoczonych (1926). Jego najlepsze wiersze powstały w okresie pobytu w Odessie. Wzbogacił język poetycki i wprowadził doń zwroty potoczne oraz własne, jak również miarę sylabotoniczną. Był autorem klasycyzujących poematów opisowych i znakomitym lirykiem. Obok najistotniejszych dla jego twórczości wątków odrodzenia narodu żydowskiego i powrotu do Syjonu, w wielu utworach podkreślał także znaczenie tradycyjnych centrów nauki talmudycznej (przysłowiowy bialikowski matmid – od tytułu wiersza Ha-Matmid, 1894-1895); a obok profetycznych oskarżeń żydowskiej bierności nawiązywał w lirykach do poezji ludowej. Pisał także dla dzieci. (Por. też Oneg Szabat)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.