parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr., Wysłannik, Posłaniec, Goniec, od siloam = posyłający wodę akweduktem; biblijna nazwa źródła, znajdującego się poza murami Starego Miasta w Jerozolimie) – miesięcznik literacko-naukowy, wyrażający idee duchowego syjonizmu, wydawany w języku hebrajskim, początkowo – od października 1896 (z roczną przerwą) – w Berlinie, pod redakcją Achad Ha-Ama (do 1903). Jego oficjalnym wydawcą był pochodzący z Litwy, bardzo bogaty kupiec (m.in. handlujący herbatą) Kolonimos-Zew (Wolf) Wysocki (1824-1904), który finansował pismo. Później – od 1903 do poł. 1905 – było ono wydawane w Krakowie i krótko w Warszawie, przez firmę Achi'asef, pod redakcją J.G. Klausnera. Po półtorarocznej przerwie, od stycznia 1907, „Ha-Sz.” zaczął się ukazywać pod tą samą redakcją w Odessie. Redaktorem działu lit. był Ch. N. Bialik, który także był współredaktorem tomów 13-21. Achad Ha-Am, koncentrując się na podstawowych sprawach społecznych i religijnych, jakie nurtowały społeczność żydowską na przełomie wieków, wciągnął do współpracy najwybitniejszych przedstawicieli literatury i nauki żydowskiej tamtego okresu. „ Ha-Sz.” stał się więc wkrótce pismem reprezentującym bardzo wysoki poziom literacki i naukowy, dzięki współpracy – oprócz wymienionych tu redaktorów – największych pisarzy (m.in.: S. Czernihowski, Z. Szneur, Mendele Mojcher Sforim, I.L. Perec); oraz uczonych, publicystów i krytyków (m.in.: N. Birnbaum, D. Neumark, H. Zeitlin). Początkowo Achad Ha-Am uczynił zeń ważną trybunę polemiki z politycznym syjonizmem T. Herzla. Klausner postanowił rozszerzyć poruszaną w nim tematykę, poprzez sięganie do spraw ogólnokulturowych i ogólnospołecznych. Pismo osiągnęło nakład przeszło 2 tys. egzemplarzy, stając się przed I wojną światową czołowym pismem inteligencji żydowskiej, czytającej po hebrajsku, a zwłaszcza trybuną literacką, miejscem ważnych dyskusji i ścierania się różnych poglądów w kwestiach narodowych. Przez długie lata redaktorzy dbali o dochowanie wierności duchowi, nadanemu czasopismu przez Achad Ha-Ama, poświęcając wiele uwagi i miejsca jego myśli. W Odessie „ Ha-Sz.” był wydawany do 1920. Kiedy Klausner przeniósł się do Palestyny, podjął jego wydawanie w Jerozolimie (1921-1926), współredagując tomy 45-46 razem z J. Fichmanem.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.