parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1872 Korma, gub. mohylewska – 1942 Warszawa? Treblinka?) – myśliciel, pisarz, krytyk literacki, publicysta; ojciec Arona Z. i Elchanana Z. Został wychowany i wykształcony w środowisku związanym z ruchem CHABAD; w dziedzinie nauk świeckich był samoukiem. Po szoku, jakim był dla niego pogrom w Kiszyniowie (1903), zmienił swą orientację z syjonistycznej na terytorialistyczną (terytorializm). Zwrócił się wówczas ku judaizmowi ortodoksyjnemu. Przeniósł się najpierw do Wilna (wydawał tam czasopismo „Ha-Zman”), potem do Warszawy (1906), gdzie współpracował z dziennikami „Hajnt” i „Der Moment” oraz prowadził salon literacki przy ul. Śliskiej. Rozczarowany do kultury świeckiej, pisał z pasją o religii (w językach hebr. i jidysz). Swym tęsknotom religijnym dał wyraz m.in. w dziele Machszawa we-szira (t. 1-2, 1911-1912). Akcentował mistyczne wątki w judaizmie, oponując przeciw próbom jego zracjonalizowania, m.in. w Der alef-bejs funem jidntum (jid., Podstawy żydowskości, 1922). Przełożył Sefer ha-Zohar na język hebrajski, opatrując ją komentarzem (drukiem ukazało się tylko wprowadzenie do tego dzieła). Wywierał wielki wpływ na żydowską inteligencję. W jego kręgu pojawiali się zarówno chasydzi, jak i misnagdzi, pisarze, politycy wszelkich niemal kierunków, przyciągani przez osobowość tego nowoczesnego „proroka”. To on wprowadził myśl chas. na tory nowoczes. literatury i publicystyki żydowskiej. Podczas II wojny światowej w getcie warszawskim kontynuował pracę literacką (m.in. przełożył na język jidysz Psalmy), lecz jego rękopisy zaginęły. Podczas Wielkiej Akcji, w lipcu 1942 (bądź 11 IX t.r.) w tałesie udał się na Umschlagplatz i tam prawdopodobnie został zastrzelony przed wejściem do wagonu (niektóre źródła podają, że zginął dopiero w Treblince).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.