parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1889 Uwarowicze – 1976 Stany Zjednoczone) – pisarz, publicysta, piszący w językach hebrajskim i jidysz; syn Hilela Z.; brat Elchanana Z. Młodość spędził w Homlu, Wilnie i Warszawie, gdzie ukończył gimnazjum oraz podjął studia (wkrótce przerwane). Debiutował wierszami i esejami, pisanymi w języku hebrajskim. W języku jidysz debiutował tomem wierszy i poematem Metatron (1922). Początkowo był związany z grupą neorenesansu religijnego, nawiązującą do mistyki i idealizującą tradycyjne życie żydowskie, próbując także stylizacji języka i formy wypowiedzi na modłę osiemnastowieczną. W latach 30. XX w. nawiązał dialog z nowymi trendami poetyckimi, skłaniając się ku ideałom „sztuki dla sztuki” oraz „czystej formy”. Wówczas to występował na łamach wydawanego przez siebie w języku jidysz miesięcznika „Globus” (m.in. opublikował w nim swoje „misterium” pt. Esterke, 1932) przeciwko „upolitycznianiu” literatury i próbom jej zdominowania przez komunistów i bundowców ( Bund). Poza tym, w 1922-1923 był współwydawcą czasopism dla dzieci „Szibolim” (hebr., Kłosy), założycielem i redaktorem pisma „Der Griner Błat” (jid., Zielony Liść [Zielona Gazeta]), a od 1926 – redaktorem literackim dziennika „Unzer Ekspres”. Był również autorem kilku dramatów w języku jidysz: Jakob Frank (1929), Brenner (1929) oraz In kejnems łand (jid., W nieludzkim kraju), wystawionego w 1938, będącego proroczą wizją nadchodzącego „czasu pogardy”. W 1939, na zaproszenie M. Schwartza, wyjechał do Nowego Jorku. Współpracował tam z „Jewish Morning Journal” i wykładał literaturę hebrajską w Jewish Theological Seminary of America, odgrywając ważną rolę nie tylko w życiu literackim Żydów amerykańskich. Wiersze zebrane Z. ukazały się w trzech tomach (t. 1-2, 1947; t. 3., 1957).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.