parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1888 Sudyłków [współcz. Sudilkiv na Ukrainie] – 1960) – aktor, reżyser, dyrektor teatrów jidysz. W 1901, wraz z rodzicami, przybył do Nowego Jorku. Debiutował w teatrze jidysz w Baltimore w 1905. W 1912 został ściągnięty do zespołu otwartego na Second Avenue Theater w Nowym Jorku. W 1918 założył tam Yiddish Art Theater. W ciągu czterdziestu lat istnienia, scena ta stała się jedną z najsławniejszych w całym świecie żydowskim, także za sprawą licznych tournée po Ameryce Płn. i Płd., Europie (w tym gościnne występy w Polsce), Palestynie i Afryce Południowej. Jej przedstawienia spotykały się z uznaniem zarówno widowni mówiącej w języku jidysz, jak też po angielsku. Podstawą repertuaru, obok najwybitniejszych dzieł literatury żydowskiej, była klasyka światowa. Sam S., jako aktor, święcił triumfy w rolach żydowskich (np. Reb Mejłecha w Josie Kałb I.J. Singera) oraz np. w szekspirowskich (Shylock w Kupcu Weneckim i tytułowa postać w Królu Learze), jak również w adaptacjach filmowych dramaturgii żydowskiej. Ogółem pod kierownictwem S. teatr ten dał ok. 150 premier. W latach 50. Yiddish Art Theater zaczął trapić kryzys. W 1960 S. przeniósł się do Izraela w nadziei kontynuowania tradycji teatru jidysz. Zmarł dwa miesiące po premierze pierwszej sztuki wystawionej przez założony tam zespół. W teatrze S. występowało wielu aktorów rodem z Polski, reżyserowali spektakle znani reżyserzy (np. J. Rotbaum), znaczną część jego repertuaru stanowiły sztuki dramaturgów związanych z Polską, począwszy od A. Goldfadena. W wielu inscenizacjach S. dopatrywano się wpływów Wilner Trupe. On sam występował też z gościnnymi występami na żydowskich scenach w Polsce (np. w 1936 z Zespołem Artystycznym Morrisa Schwartza, z udziałem m.in.: A. Samberga, A. Morewskiego i K. Segałowicz). Teatr S., święcący triumfy za granicą, często bywał punktem odniesienia dla dokonań teatru jidysz w Polsce, choć równocześnie w tym wzorcu niektórzy krytycy (np. M. Kanfer) dostrzegali zagrożenie „amerykanizacją” (tj. komercjalizacją) rodzimej sceny żydowskiej. (Por. też m.in.: Mestel Jakub; Preger Jakub; Zeitlin Aron).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.