parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1886 Wilno – 1964 Warszawa) – aktor, reżyser, pisarz i eseista. Pochodził z rodziny kupieckiej. Ukończył farmację (1908) oraz – z odznaczeniem – Szkołę Teatralną im. A.S. Suworina w Petersburgu (1910). Początkowo związany był z teatrami rosyjskim; w 1918 rozpoczął pracę w Teatrze Żydowskim w Wilnie. Działał także w teatrach żydowskich na terenie Polski, miedzy innymi w Warszawie, wybitnie przyczyniając się do podniesienia ich poziomu. W latach 20. XX w. kręcił filmy w berlińskiej wytwórni UFA. Wsławił się miedzy innymi rolami cadyka z Miropola w sztuce Sz. An-Skiego, a potem w filmie Dybuk (adaptacja filmowa i kierownictwo artystyczne Andrzej Marek, reż. Michał Waszyński, 1937; por. dybuk) oraz w dramatach I.L. Pereca, Szolema Alejchema, W. Szekspira. W 1956, po powrocie ze Związku Radzieckiego, gdzie przebywał podczas wojny, rozpoczął działalność w Państwowym Teatrze Żydowskim w Warszawie, jako aktor i reżyser. Od najmłodszych lat pisywał eseje, artykuły polemiczne i recenzje do prasy żydowskiej (m.in. do „Der Moment”, „Unzer Ekspres”, „Der Tog”, „Di Woch”, „Literarisze Bleter”; oraz powojennych – „Jidisze Szriftn”, „Fołks-Sztyme”); był autorem studium o Shyloku i Szekspirze, przekładów na język jidysz (miedzy innymi sztuk: Uriel Acosta Gutzkowa; Ten, którego biją w twarz L. Andrejewa; obie wydane w 1921). Napisał też tom wspomnień Ahin un curik. Zichrojnes un rajojnes fun a Jidn an aktior (jidysz, Wspomnienia i myśli Żyda – aktora – Tam i z powrotem, t. 1–3, Warszawa 1958–1960), który został przetłumaczony na język angielski i wydany w Londynie w 1967. M. był członkiem SPATiF-u i ZASP-u oraz Związku Literatów Polskich. Został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1961).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.