parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(jid., Warszawski Żydowski Teatr Artystyczny) – jedna z czołowych scen jidysz w Polsce w okresie międzywojennym. Powstał po powrocie E.R. Kamińskiej i jej córki, Idy Kamińskiej, oraz jej męża, Z. Turkowa, z tournée zagraniczne do Warszawy w 1921 i dokooptowaniu ich do zespołu Teatru Centralnego. W 1922-1924 gwiazdami byli w nim: Z. Turkow, I. Kamińska, K. Segałowicz, A. Samberg i Samuel Landau. WIKT przeżywał okres niepowodzeń finansowych, w czasie których odchodziła część artystów, a pozostali udawali się na prowincję. Zabiegi o zdobycie dla teatru dotacji gmin lub organizacji żydowskich (w tym Jointu) nie przynosiły zadowalających rezultatów. Zespół powrócił do Warszawy w 1926-1927, wprowadzony przez I. Kamińską i Turkowa do Teatru Kamińskich (częściowo własność rodziny). Święcił sukcesy, prezentując sztuki żydowskie, a także sięgając po repertuar klasyczny (m.in. Skąpiec Moliera, Rewizor Gogola i inne), głośne sztuki współczesne (często o tendencjach lewicowych) oraz adaptacje powieści (m.in. Pobór Mendele Mojcher Sforima, Motke Ganew Sz. Asza). Zastosowano wówczas eksperyment, jakiego żydowski teatr w Polsce nie znał; porzucono system wypłacania „działówek” (tj. udziału w zysku), zastępując go stałymi gażami, co przyniosło powodzenie artystyczne (m.in. Dziesiąte Przykazanie A. Goldfadena, uzupełnione tekstami M. Brodersona, czy Bracia Karamazow, według F. Dostojewskiego, w adaptacji I. Kamińskiej), a potem – krach finansowy. Po raz trzeci Z. Turkow w 1939 począł organizować zespół w Teatrze Nowości w Warszawie oraz podczas letnich występów we Lwowie.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.