parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(1880 Buczacz – 1942 Bełżec) – dziennikarz, prawnik, krytyk literacki, tłumacz. Jego ojciec, Mark Mordechaj K., był znanym współpracownikiem „Ha-Cefiry”. K. w młodości zaprzyjaźnił się z S. Agnonem. Wówczas także sympatyzował z anarchistami. Studiował prawo na uniwersytecie lwowskim i w Wiedniu (doktorat UJK w 1908). W czasach studenckich należał do organizacji socjalistycznych. W okresie I wojny światowej służył w armii austro-węgierskiej. Po wojnie był związany z CISZO i – przez pewien czas – był nauczycielem literatury polskiej w Wilnie. W tym okresie jego sympatie polityczne przechyliły się ku PS. W 1923 przeniósł się do Krakowa, gdzie objął kierownictwo działu literackiego „Nowego Dziennika”. Współpracował też z wieloma czasopismami polsko-żydowskimi, m.in. z: „Naszym Przeglądem”, „Chwilą”, „Miesięcznikiem Żydowskim” oraz z „Naszą Opinią”; a także z czasopismem jidysz, m.in. z „Literarisze Bleter”. Piastował funkcję wiceprezesa Związku Dziennikarzy Polskich Małopolski Zachodniej. Będąc erudytą w sprawach kultury polskiej i teatralnej, położył duże zasługi dla animacji żydowskiej życia kulturalnego, m.in. jako współzałożyciel, a następnie prezesem Towarzystwa „Krakowski Teatr Żydowski”. Wydał kilka tomów przekładów na język polski (m.in. Matkę Sz. Asza, 1933; Zaczarowany kraj miłości M. Broda, 1932). Był członkiem komitetu redakcyjnego wydawnictwa Safrus, które m.in. wydawało w języku polskim Bibliotekę Pisarzy Żydowskich). W 1939 przedostał się do Lwowa, gdzie po wkroczeniu Niemców był urzędnikiem Judenratu (Wydział Spraw Socjalnych). Został wywieziony z tamtejszego getta do obozu zagłady w Bełżcu. Jego córką była Irma (Irena) K. (ur. 1920), która występowała amatorsko na scenach żydowskich Krakowa i zamieszkała na stałe w Paryżu (od 1937); poetka, tłumaczka, publicystka.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.