parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr. Binjamin = syn prawej ręki, syn szczęścia; jid. Binjomen) – 1. według tradycji biblijnej, imię kilku postaci; najważniejszą wśród nich jest najmłodszy syn Jakuba i Racheli, brat Józefa, uważany za praojca pokolenia B., jednego z Dwunastu Plemion Izraelskich (por. 2.); wspominany po raz pierwszy w Biblii w Księdze Rodzaju (35,18). Matka umierając tuż po jego urodzeniu, nadała mu imię Ben-oni (hebr., Syn boleści), które później zostało zmienione na Beniamin. B. jest jedną z centralnych postaci opowieści o wyprawie braci Józefa do Egiptu. W tradycji żydowskiej odgrywa szczególną rolę, jako jedyny spośród braci, który nie uczestniczył w sprzedaży Józefa w niewolę. Toteż według midraszy, B. jest jedynym wśród protoplastów Dwunastu Plemion Izraelskich, któremu dane było urodzić się w Erec Israel. Należy do grona siedmiu ludzi, których ciała nie ulegną po śmierci rozkładowi; oraz dziewięciu osób, które za życia dostały się do raju. Na ziemi, która przypadła w udziale wywodzącemu się odeń plemieniu, została umieszczona Świątynia Jerozolimska, a według innej wersji – ołtarz i Arka Przymierza, a więc jest ona także miejscem Szechiny. Według księgi Zohar, po sprzedaniu Józefa do Egiptu, to właśnie B. zajął jego duchowe miejsce. (Por. też Efraim). 2. nazwa jednego z Dwunastu Plemion Izraelskich, wywodzącego się – zgodnie z tradycją – od Beniamina (por. 1.). Terytorialnie plemię B. graniczyło od północy z plemionami Efraima i Manassesa, od zachodu Dana, od południa Judy, a na wschodzie sięgało Jordanu. Na jego ziemiach leżała Jerozolima, a także Betel, Gibea, Rama, Jerycho. Pomimo, iż terytorium Beniaminitów pod względem obszaru było najmniejsze, odegrali oni bardzo istotną rolę historyczna w okresie jednoczenia plemion w epoce Sędziów i w początkach monarchii izraelskiej. Spośród nich pochodził Ehud syn Gery, jeden z sześciu tzw. Sędziów Większych oraz pierwszy król Izraela Saul. Duże znaczenie plemienia B. wynikało również ze strategicznie ważnego położenia jego ziem, przez które przebiegał jeden z najczęściej uczęszczanych szlaków komunikacyjnych, łączących Palestynę z Transjordanią.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.