parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr., posłaniec, wysłannik, emisariusz, reprezentant; jid. szelijech) – określenie, które miało dwa główne zakresy znaczeniowe, wynikające ze stwierdzenia zawartego w Talmudzie (traktat B(e)rachot 5,5), że „przedstawiciel człowieka jest jak on sam": 1. w prawie halach. koncepcja przedstawicielstwa (misji; hebr. sz(e)lichut; jid. szliches) odgrywa istotną rolę w wielu sferach. Poprzez swego agenta można np. udzielić rozwodu lub otrzymać go; sprzedać innowiercowi chamec; zawrzeć kontrakt małżeński itp. Nie wolno natomiast posługiwać się sz. do spełniania złych uczynków ani takich, do których – jako do micwy – jest się zobowiązanym osobiście. Roli tej nie można powierzać: głuchoniemym, upośledzonym umysłowo i niepełnoletnim. 2. spełnianie funkcji religijnej przez wyznaczone osoby (zw. sz. micwa), które – zgodnie z zaleceniem traktatu talmudycznego Pesachim (8a) – należy otaczać szczególną opieką w czasie pełnienia owej misji. Takim reprezentantem był szelijech cibur (hebr., posłaniec gminy, orędownik; akr. szac), który przewodził modłom publ. w synagodze (hebr. baal t(e)fil(l)a; jid. bal-tfiłe) i w tym sensie „reprezentował” gminę przed Bożym Tronem po zburzeniu Świątyni Jerozolimskiej (por. też: chaz(z)an; kantorzy polscy – zwłaszcza w odniesieniu do modłów w dniu Jom Kipur). Od VII w. gminy żydowskiej z Palestyny delegowały swych przedstawicieli, przede wszystkim do zbierania funduszy na utrzymanie jesziw oraz dla ubogich w Erec Israel. Przedstawiciele ci nosili oni kilka tytułów: Sz. Cij(j)on (hebr., Posłaniec [Orędownik] Syjonu); szelucha de-rabanan, akr. szadar (aram., emisariusz rabinów); szelucha Erec Israel (hebr., posłaniec Ziemi Izraela). Terminem meszul(l)ach (l.mn. meszul(l)achim) określano też wysłanników, zbierających fundusze na różne cele rel., a wśród nich przedstawicieli akademii talmudycznych w okresie gaonów, oraz jesziw palestyńskich od XVI w., a także uczelni talmud. z Europy Wsch. i Środk. w XIX i XX w. Role te często pełnili wybitni uczeni i twórcy żydowskiej kultury. (Zob. też: grosz palestyński; maamad; chaluk(k)a; kolel; Meir Baal (ha-)Nes)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.