parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
W tradycyjnym śpiewie synagogalnym kantor (chaz(z)an) zajmuje pierwszoplanowe miejsce. Podczas nabożeństw jest on postacią wiodącą i kreatorem pieśni modlitewnych. Bywa nie tylko interpretatorem, ale również twórcą spontanicznej improwizacji. Tradycja sztuki kantorskiej, tzw. chazanatu (hebr. chaz(z)anut; jid. chazones), jest bardzo stara, jednakże jej zasady ustabilizowały się u schyłku XVIII w., co wiązało się m.in. z rozwojem ruchów oświeceniowych, haskali. Na rozwój form i stylu chazanatu miały także wpływ zmiany w kulcie synagogalnym oraz powstawanie synagog postępowych, szczególnie w dużych ośrodkach miejskich. Od czasu zburzenia Świątyni Jerozolimskiej przez Rzymian (70 n.e.) zaprzestano stosować akompaniament instrumentalny podczas nabożeństw. Reformatorzy żydowscy dążyli jednak do uświetniania ich, poprzez wprowadzanie akompaniamentu czterogłosowego chóru, organów, a czasami nawet zespołu instrumentalnego. Ortodoksi natomiast utrzymywali stary styl, z dominacją tradycyjnego śpiewu, czasami ze skromnym akompaniamentem małego chóru, tria lub kwartetu wokalnego. Klasykami współczesnej muzyki synagogalnej byli sławni kantorzy, będący zarazem kompozytorami i aranżerami, opracowującymi modlitewne pieśni, według ich tradycyjnego przekazu. W tej dziedzinie wsławili się szczególnie kantorzy ze wschodniej Europy, przede wszystkim z Polski, Litwy, Białorusi, Galicji (Salomon Sulzer, 1804–1890; B. Schorr; Dawid Nowakowski, 1848–1921; Pinchas Minkowski, 1859–1924; N. Śpiewak; J.S. Morągowski; E. Żołądkowski). W okresie międzywojennym wsławili się i zasłużyli dla chazanatu polskiego m.in.: G. Sirota, M. Kusewicki, P. Szerman, M. Herszman, a szczególnie nadkantor synagogi w Wilnie – A.M. Bernstein. K.p. mieli swój związek zawodowy, zrzeszający ok. 600 członków; wychodził też miesięcznik „Chazonim Wełt” (jid., Świat Kantorów). (Zob. też: judaizm konserwatywny; judaizm ortodoksyjny; judaizm reformowany; meszorer; pieśni historyczne; pulpit dla kantora)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.