parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
zw. „królem kantorów naszego pokolenia” (1889 Smorgonie na Litwie – 1965 Nowy Jork) – kantor, tenor liryczny; pochodził z utalentowanej muzycznie rodziny; brat kantorów i śpiewaków – Jakuba K. (1903-1959), Symchy (1905-?) i Dawida K. (1911-1985). Już jako dziecko śpiewał u miejscowego chaz(z)ana. W Wilnie, gdzie przyjechał w poszukiwaniu pracy, doceniono jego talent i zajęto się nim; początkowo śpiewał w chórze synagogi Tohorat ha-Kodesz, potem okazjonalnie występował jako chazan. Po wyjeździe z Wilna M. Herszmana, K. w 1925 zajął jego miejsce. Od 1928 do 1939 był nadkantorem Wielkiej Synagogi na Tłomackiem w Warszawie (po G. Sirocie). W rozwijaniu talentu pomagali K. Dawid Eisenstadt, kierownik muzyczny liturgii w Wielkiej Synagodze, i rabin M. Schorr. K. dawał również koncerty muzyki świeckiej. Podczas wojny przebywał w Związku Radzieckim. Był członkiem Związku Aktorów i Artystów; jeżdżąc z koncertami śpiewał znane arie i pieśni ludowe. Przez pewien czas śpiewał w Operze Gruzińskiej w Tbilisi. Po wojnie powrócił do Polski w 1946 i zamieszkał w Warszawie. Wkrótce wyjechał na tournée po Kanadzie, Ameryce Południowej, Afryce Południowej, Izraelu. Zamieszkał w Stanach Zjednoczonych; kontynuował tam działalność kantorską. Nagrywał też płyty z muzyką synagogalną.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.