parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr., kantor; od chaz(z)a = patrzeć, oglądać; jid. chaz(e)n) – początkowo słowo to oznaczało zwierzchnika sprawującego władzę w palestyńskich miastach, podbitych przez władców egipskich. W czasach talmudycznych nazywano tak: a) zarządcę miasta; b) naczelnika sądu; c) nadzorcę świątynnego, sprawującego pieczę nad sprzętami należącymi do Świątyni Jerozolimskiej i pomagającego kapłanom przy zdejmowaniu szat; d) zarządcę synagogi, który wyjmował zwoje Tory na cotygodniowe nabożeństwa i przenosił je na bimę, gdzie – za zgodą całej społeczności – głośno je odczytywał (por. czytanie Tory), trąbił też z dachu synagogi, obwieszczając nadejście szabatu i świąt, oraz prowadził pielgrzymów przybywających do Świątyni z pierwocinami w ofierze (Bikurim). Do jego obowiązków należało również nauczanie czytania dzieci w gminie żydowskiej lub pomaganie nauczycielowi. W czasach misznaickich ch. kierował także służbą bożą w synagodze. W epoce gaonów do jego obowiązków należało odczytywanie fragmentów Tory podczas publicznych modłów i głośne odmawianie modlitw, oraz dęcie w szofar. W czasach współcz. ch. prowadzący modły był zarazem kantorem (często wykształconym muz. solistą), niekiedy pięknie improwizującym (szczególnie w gminach aszkenazyjskich). Z ziem polskich pochodziło wielu światowej sławy kantorów (m.in. M. Herszman, M. Kusewicki, Louis Lewandowski (1821-1849), G. Sirota; por. kantorzy polscy). Czasem wędrowali oni od miasteczka do miasteczka, by w synagogach prowadzić sobotnie modły, które niekiedy bywały prawdziwymi koncertami, oczekiwanymi przez całą społeczność sztetł. Wiele niezapisanych tekstów dawnych pieśni ch. zaginęło, inne znane są tylko z poźniejszych przekazów. (Zob. też pulpit dla kantora)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.