parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr., zmartwychwstanie ciał; jid. tchijes-hamejsim) – doktryna, według której ciała zmarłych mają w przyszłości powstać z grobów. Przekonanie o tym zaczęło się umacniać w judaizmie pod koniec okresu biblijnego, prawdopodobnie na skutek oddziaływania wpływów perskich, by w czasach Drugiej Świątyni stać się jednym z dogmatów, wyrażonym wprost w Księdze Daniela (12,2). Przyczyniły się do tego zwłaszcza interpretacje midraszowe (por. midrasz), dokonywane przez faryzeuszy. Był to jeden z punktów ich kontrowersji z saduceuszami. W traktacie talmud. Sanhedrin (10,1) wręcz pojawia się stwierdzenie, iż odrzucający ten dogmat nie będą mieli udziału w Przyszłym Świecie ( Olam ha-Ba). T. ha-m. stało się też elementem drugiej części Szmone esre(j). W okresie rabinicznym było już ono fundamentalnym dogmatem dla wyobrażeń, związanych z erą mesjańską ( Mesjasz) i eschatologią w ogóle. Majmonides umieścił je jako ostatni z Trzynastu artykułów wiary, sam jednak w innych pismach utożsamiał t. ha-m. z nieśmiertelnością duszy. W literaturze rabinicznej pojawiło się też wiele koncepcji samego zmartwychwstania: Saadia ben Josef uważał, że będą miały miejsce dwa zmartwychwstania (pierwsze dla sprawiedliwych Żydów; drugie dla innych ludzi); Majmonides i Ch. ben A. Crescas uważali, że dotyczyć ono będzie jedynie sprawiedliwych, podczas gdy Izaak ben Juda Abrawanel – że wszystkich członków ludu Izraela, zaś Manasse ben Israel (1604-1657) – że całej ludzkości. Pod wpływem filozofii naturalnej i laicyzacji, przedstawiciele judaizmu reformowanego poczęli widzieć w t. ha-m. jedynie metaforę, inni zaś powrócili do wyżej wspomnianej koncepcji utożsamienia tej idei z nieśmiertelnością duszy (m.in. tzw. judaizm konserwatywny), w przeciwieństwie do trwających przy tradycyjnym dogmacie wyznawców judaizmu ortodoksyjnego. (Zob. też ziemia z Erec Israel)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.