parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr. Danij(j)el) – prawdopodobnie najpóźniejsza księga w kanonie Biblii Hebrajskiej, licząca 12 rozdziałów; dziewiąta pośród grupy Pism (w kanonie chrześcijańskim – szósta w grupie Ksiąg Prorockich). Według tradycji żydowskiej, pochodzi ona z końca niewoli babilońskiej (z ok. 545-535 p.n.e.), a jej autorem był Daniel. Jednak badacze Biblii są zdania, że w istocie część księgi pochodzi z ok. 300 p.n.e., a część jest późniejsza i pochodzi z II w. p.n.e. (ok. 168-165 p.n.e.). Starsze fragmenty D.K. napisane zostały w jezyku hebrajskim (1,1-2,4; 8-12) i w języku aramejskim (2,4-7,28), późniejsze – w języku greckim. Jej ostatecznej redakcji dokonano prawdopodobnie w 170-160 p.n.e. D.K. wyraźnie dzieli się na dwie części także pod względem formy i treści; pierwsze sześć rozdziałów zawiera zbiór hagadycznych opowieści o Danielu (m.in. o jego cudownym ocaleniu w jaskini lwów) i jego trzech przyjaciołach, uprowadzonych do niewoli babilońskiej, oraz o śnie Nabuchodonozora zinterpretowanym przez Daniela; drugą zaś stanowi zbiór pism apokaliptycznych, objawiających przyszłość. W Septuagincie do D.K. dołączono fragmenty (tzw. dodatki), których nie ma w D.K. w kanonie BH; są to: Pieśń trzech młodzieńców, Modlitwa Azariasza, Opowiadanie o Zuzannie oraz Bel i smok (zw. też Oszukańczym kultem Bela; zob. apokryfy i pseudoepigrafy). Cztery wizje Daniela mają świadczyć o niestałości świeckiej władzy i zapowiadać nadejście królestwa Bożego, mesjańskiego królestwa „Syna Człowieczego”. W D.K. po raz pierwszy jest mowa o zmartwychwstaniu ciał, a aniołowie nazwani są imionami i występują jako opiekunowie narodów. Księga ta wywarła znaczny wpływ na rozwój mistycyzmu żydowskiego.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.