parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
zw. Rabim z Radomia (Radomskim) (jid., Rodemer Row) (1824 Głębokie na Wileńszczyźnie – 1898 Białystok) – rabin, protagonista ruchu syjonistycznego (por.: syjonizm na ziemiach polskich; Chibat Syjon). Pochodził z rodziny rabinicznej, lecz ojciec zadbał, by jego wykształcenie obejmowało także nauki świeckie i obce języki (w tym język polski). Smichę otrzymał w jesziwie wołożyńskiej. Piastował stanowisko rabina w: Głębokiem (od 1848); Szakach (współcześnie: Sakiai koło Kowna; od 1854); Suwałkach (od 1860); Radomiu (od 1868); Białymstoku (od 1883). Aktywnie uczestniczył w życiu społecznym gmin żydowskich. W czasie powstania styczniowego nawoływał Żydów do zachowania neutralności. Początkowo był rzecznikiem współpracy ortodoksów z maskilami. Po pogromach w Rosji w 1881, zaangażował się w pomoc uchodźcom oraz organizowanie emigracji Żydów do Palestyny, co związało go z ruchem Miłośników Syjonu. W okresie piastowania rabinatu w Białymstoku, na mocy układu z gminą, mógł kilka miesięcy w roku poświęcać wyłącznie na działalność publicystyczną, nastawioną miedzy innymi na wspieranie żydowskiego osadnictwa rolniczego w Palestynie (w 1888 poparł rabinów, wyrażających zgodę na prace rolne w roku szabatowym). W Białymstoku też założył miedzy innymi jesziwę i tanią kasę kredytową. Był honorowym przewodniczącym katowickiej konferencji oraz konferencji Chowewej Syjon w Druskiennikach (1887) i w Wilnie (1889), współzałożycielem, powstałego w 1890, Towarzystwa Popierania Żydów Rolników w Syrii i Palestynie. Podczas zjazdu Chowewej Syjon w Druskiennikach (1893), z inicjatywy M., zapadła uchwała o dążeniu do stworzenia w Palestynie Centrum Duchowego (hebr., Merkaz Ruchani), od którego to określenia wywodzi się nazwa religijnego syjonizmu (Mizrachi). Większość prac M. (w tym responsy, nowele talmudyczne, kazania i inne) uległa zniszczeniu w czasie pogromu w Białymstoku w 1906. Ocalała część dorobku została wydana drukiem w 1944. M. przeszedł do historii jako inicjator ruchu syjonistycznego wśród religijnych Żydów.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.