parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr. Asara Haruge(j) Malchut) – grupa dziesięciu rabich ( tan(n)aitów), którzy – według tradycji – zostali straceni w 135 n.e., jednego dnia, w czasie prześladowań rzymskich za cesarza Hadriana, po powstaniu Bar Kochby. Ich kaźń miała być karą za grzech, popełniony przez dziesięciu synów patriarchy Jakuba (por. patriarchowie), którzy – sprzeciwiając się biblijnemu prawu – porwali i sprzedali w niewolę swego brata, Józefa. Wśród D.M. najczęściej wymienia się: Akiwę ben Josefa; Iszmaela ben Eliszę; Eleazara ben Dama; Chananiasza ben Teradjona; Jehudę ben Bawę; Chucpita, zwanego Interpretatorem; Jeszewawa, zwanego Skrybą (Soferem); Eleazara ben Szam(m)uę; Chaninę ben ha-Chinaja; Szymona ben Gamaliela I oraz Iszmaela Arcykapłana. Legenda nie ma dostatecznych podstaw hist., gdyż uczeni ci nie żyli w jednym czasie i tylko część z nich poniosła śmierć męczęńską z różnych powodów. Tradycja jednak gromadzi ich razem, potęgując efekt ich tragicznego losu. Legenda o D.M. nie pojawia się w literaturze z czasów tanaitów i wczesnotalmudycznej, natomiast midrasze, w tym znany z kilku wersji Midrasz Dziesięciu Męczenników, przynoszą na jej temat wiele szczegółów. Z nich zaś wywodzą się dwie poetyckie wersje tej legendy: pij(j)ut pt. El(l)e ezkera (hebr., Gdy wspominam o tym; tytuł pochodzący od pierwszych słów Ps 42,5), napisany akrostychem alfabetycznym, recytowany przez Aszkenazyjczyków jako musaf w Jom Kipur ( Sefardyjczycy recytują go – z pewnymi zmianami w tekście – rankiem w Tisza be-Aw); oraz kina pt. Arzej ha-Lewanon (hebr., Cedry Libanu), recytowana przez Żydów aszk. rankiem, podczas liturgii Tisza be-Aw. W konserwatywnych synagogach część liturgii, związana z Elle ezkera rozszerzana jest przez włączenie czytania, związanego z Holokaustem, upamiętniającego 6 mln. Żydów, zamordowanych przez hitlerowców. Po prześladowaniach Żydów w średniowieczu, historia D.M. nabrała wymiaru mistycznego. (Zob. też Aw ha-Rachamim)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.