parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(jid. Aszkenazim) – określenie pochodzące od biblijnego imienia Aszkenaz (Rdz 10,3); pierwotnie odnosiło się do Żydów zamieszkujących kraje niemieckie. Nazwa Aszkenaz pojawia się w źródłach hebrajskich ok. poł. X w. w odniesieniu do Niemców; od XI w. określano tak Niemców i Żydów niemieckich, a od XII w. – przede wszystkim Żydów niemieckich, którzy wraz z Żydami francuskimi byli postrzegani przez Żydów hiszpańskich i prowansalskich (stanowiących trzon żydostwa sefardyjskiego), jako jednolita grupa. Od początku XIV w. mianem A. określano Żydów mieszkających w Niemczech oraz pochodzących z ziem niemieckich, oraz Żydów w Czechach, Polsce i na Węgrzech. W XVI-XVII w. centrum osadnictwa A. przesunęło się na wschód, na wschodnie kresy Rzeczypospolitej. Językiem życia codziennego A. był jidysz, powstały na bazie dialektów środk.-górno-niemieckiego; w X-XIII w. A. posiadali inną niż Sefardyjczycy wymowę hebrajską, odmienne przepisy rytualne i obrzędy religijne, szczególnie w dziedzinie liturgii synagogalnej (elementy rytu palest.; por. minhag). Różnice te stały się zarzewiem sporów i antagonizmów, dzielących A. i Żydów sefardyjskich, którzy po XVI w. zaczęli górować nad aszkenazyjskimi pod względem poziomu życia religijnego i kulturalnego. Różnice liturgiczne pojawiające się w kulturze aszkenazyjskiej pozwalają podzielić A. na dwie grupy; właściwą aszkenazyjską (płd. i zach. Niemcy, Szwajcaria, Francja, Holandia i Anglia) oraz polską (Niemcy na wschód od Łaby, Austria, Czechy, Morawy, Węgry i cała Europa Wschodnia). W pocz. XX w. A. mieszkali w większej części Europy, Ameryce, płd. Afryce i Australii; stanowili ok. 90% Żydów na świecie.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.