parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(132-135 n.e.) – ostatni w starożytności zryw narodowy Żydów przeciwko panowaniu Rzymu. Bezpośrednim powodem jego wybuchu było zarządzenie cesarza Hadriana, dotyczące budowy miasta Aelia Capitolina na miejscu leżącej w gruzach (po wojnie Żydów z Rzymianami [66-70 n.e.]) Jerozolimy, a wraz z nią – świątyni Jowisza Kapitolińskiego, na miejscu dawnej Świątyni Jerozolimskiej., oraz zakaz obrzezywania ( obrzezanie), za które karano śmiercią. Oba zarządzenia wywołały wielkie oburzenie wśród ludu żydowskiego. Na czele zbuntowanych stanął Szymon bar (ben) Kosiba (Kozeba), który – jak głosi tradycja – pochodził z rodziny soferów, zaś jego stryjem był rabi Eliezer ha-Modaj, należący do uczonych drugiego pokolenia palestyńskich tan(n)aitów. Rabi Akiwa i kilku innych mężów uczonych w Prawie uznało go za Mesjasza i obwołało „Synem Gwiazdy” (hebr. Bar Kochba; jid. Bar Kochbe). Po zdobyciu przez powstańców Jerozolimy, Szymon bar Kochba polecił wybić nową monetę, upamiętniającą owo zdarzenie, a zarazem wyznaczającą rozpoczęcie nowej ery. Być może nawet podjęto wówczas odbudowę Świątyni. Jednak wsparte nowymi posiłkami wojska rzym. wkrótce zdobyły miasto. Zacięta walka powstańców, dla których punktem oparcia była tylko pustynia, zakończyła się ich klęską. Po upadku ostatniej twierdzy, jaką było Betar, w 1. poł. 135 n.e. rozpoczęły się krwawe represje Rzymian wobec Żydów. Szacuje się, że Rzymianie zdobyli wówczas i zburzyli 50 twierdz i 985 zamieszkanych ośrodków, zaś w walkach zginęło ok. 580 tys. Żydów, wielu uprowadzono w niewolę. Ludności żydowskiej zakazano wstępu do świętego miasta, zamienionego w Colonia Aelia Capitolina; ostatecznie nastał dla nich czas życia w diasporze. W l. 50. i 60. XX w. w Wadi Murabbaat i w pobliżu Morza Martwego odnaleziono kilka listów autorstwa Bar Kochby.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.