parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr. Chamesz Megil(l)ot); Megile (hebr. Megil(l)ot = Zwoje; jid. Megiłes) – zbiór pięciu ksiąg biblijnych ( Pieśń nad pieśniami, Księga Rut, Lamentacje, Księga Koheleta, Księga Estery), należący w drukowanych wydaniach BH oraz w manuskryptach aszkenazyjskich do działu Pism. Jednak określenie Megil(l)a odnoszone jest zazwyczaj przede wszystkim do Księgi Estery (hebr. Megil(l)at Ester). W większości gmin żydowskich P.Z. odczytywano w synagogach w dni świąteczne, zgodnie z biblijnym kalendarzem: Pieśń nad pieśniami w szabat przypadający w okresie Pesach (w tradycji sef. – po wieczerzy pesachowej; seder) i w piątek wieczorem, przed wieczerzą, na powitanie Królowej Soboty; por. Melawe Malka); Księgę Rut w Szawuot; Lamentacje – w dniu żałoby i postu Tisza be-Aw; Księgę Koheleta – w szabat przypadający w okresie obchodów święta Sukot; zaś Księgę Estery w – Purim (w okresie misznaickim – rano, w dniu tego święta; później – w jego wigilię; współcz. dwukrotnie – wieczorem i rano). Talmud nie wspomina o tej tradycji publ. odczytywania ksiąg, za wyjątkiem Księgi Estery. Tę ostatnią oraz Lamentacje, zgodnie z obyczajem, należało odczytywać głośno, w szczególny, śpiewny sposób, przy czym Księgę Estery – wyłącznie z pergaminowego zwoju, zapisanego ręcznie piórem i atramentem. Jedynie w niektórych gminach aszkenazyjskich zwyczaj czytania ze zwoju pergaminowego odnosił się do wszystkich (poza Lamentacjami) P.Z. W masoreckich opracowaniach BH oraz w manuskryptach sefardyjskich poszczególne megil(l)e ułożone są w innym, tj. chronologicznym, porządku: jako pierwsza, występuje Księga Rut, związana z epoką Sędziów; następnie – przypisywana królowi Salomonowi – Pieśń nad pieśniami i Księga Koheleta; później Lamentacje, odnoszące się do zburzenia Pierwszej Świątyni Jerozolimskiej (70 n.e.); a na końcu – Księga Estery, nawiązująca do czasów perskich i greckich. (Zob. też: masora i masoreci; Midrasz Raba.)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.