parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr. Ester); Zwój Estery (hebr. Megil(l)at Ester) – w kanonie Biblii Hebrajskiej ósma księga w dziale Pism, ostatnia pośród Pięciu Zwojów; liczy 167 wersów, podzielonych na 10 rozdziałów (w nieco późniejszym, grec. przekładzie [ Septuaginta] znalazły się dodatki, znacznie rozbudowujące jej objętość). Zawiera opis wydarzeń, które – być może – miały miejsce w poł. V w. p.n.e., tj. historię Estery, żony Ahaswerusa (identyfikowanego z królem Persji Artakserksesem I) i jej opiekuna, Mordechaja (Mardocheusza), zwanego Sprawiedliwym (hebr. Mordechaj ha-Cad(d)ik; jid. Mordche lub Motche Hacadek), który pokrzyżował plany Hamana, pierwszego ministra królewskiego, dążącego do wygubienia wszystkich Żydów w państwie perskim. Księga kończy się ukaraniem Hamana przez powieszenie i objęciem przez Mordechaja jego stanowiska. E.K. pochodzi prawdopodobnie z ok. 150 p.n.e. Zdania uczonych nt. prawdziwości historycznej opisywanych wydarzeń są podzielone; brak innych zapisów źródłowych sprawia, że niektórzy uważają, że są one jedynie fikcją literacka, zawierającą pewne historyczne wątki, które rozmyślnie zostały przeniesione w odległą epokę. Księga zawiera religijne przesłanie, dotyczące Opatrzności Bożej i Bożego zawiadywania wszystkimi wydarzeniami. (W E.K., podobnie jak w Pieśni nad pieśniami, imię Boga nie pojawia się ani razu.) E.K. przez wieki cieszyła się wielką popularnością wśród Żydów, znajdujących się w opresji, którzy szukali w niej pocieszenia oraz nadziei na poprawę sytuacji i nadejście czasu klęski wrogów. E.K. odczytuje się w synagogach, podczas porannych i wieczornych modłów, w czasie święta Purim, upamiętniającego rocznicę odwrócenia się nieszczęścia od ludu żydowskiego (Est 9,1). Wskazówki dotyczące jej odczytywania znajdują się w traktacie talmudycznym Megil(l)a. E.K. musi być czytana ze zwoju pergaminowego, zwanego Zwojem Estery, a czytanie – którego powinni wysłuchać zarówno mężczyźni, jak i kobiety – winno być poprzedzone błogosławieństwem (Błogosławieństwa Megil(l)i). Przeciwko wprowadzeniu E.K. do kanonu BH protestowało wiele autorytetów żydowskich. (Zob. też: Eliezer ben Elija; Ester Raba; Isserles Mojżesz; mikrografii sztuka; purimszpile)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.