parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(l.mn. od hebr. suka = szałas, namiot, buda, budka, kuczka; jid. Sukes, Sykes); Święto Kuczek; Kuczki; Święto Szałasów, Święto Namiotów (hebr. Chag ha-Sukot); Święto Plonów (Zbiorów; hebr. Chag ha-Asif) – 1. jedno z trzech świąt pielgrzymich, związane z kulturą rolniczą. Rozpoczyna się piętnastego dnia tiszri i trwa przez siedem dni. Przypada więc jesienią, po zebraniu plonów z pól, sadów i winnic. Charakteryzuje je wesołość i radość ze zbiorów oraz modlitwy o deszcz i bogate plony w roku następnym. Biblia nadaje temu świętu znaczenie historyczne, wiążąc je z wyjściem Izraelitów z Egiptu (Kpł 23,39-43). Budowane z okazji święta szałasy (hebr. sukot; kuczka), mają przypominać ich wędrówkę przez pustynię ku Ziemi Obiecanej oraz opiekę Bożą, którą zostali wówczas otoczeni. Nazwa święta pochodzi od słów zawartych w Księdze Kapłańskiej (23,42): „Przez siedem dni będziecie mieszkać w szałasach [hebr. ba-sukot]”. W owych szałasach spożywa się posiłki i nocuje, jednak w chłodniejszym klimacie nie jest to obowiązkowe. Rolniczy charakter święta przypominają: cztery gatunki roślin (hebr. arbaa minim): etrog (gatunek owocu cytrusowego), lulaw (gałązka palmy), hadas (trzy gałązki mirtu) i arawa (dwie gałązki wierzby), z którymi codziennie, po musaf, okrąża się w synagodze bimę, a siódmego dnia ( Hoszana Raba) – siedem razy (por. hakafot). Cały świąteczny bukiet nosi nazwę lulawu, gdyż gałązka palmy jest w nim największa. Każdego dnia S., oprócz szabatu, odmawia się nad nim błogosławieństwo. W czasie Hal(l)elu potrząsa się lulawem w cztery strony świata oraz ku górze i ku dołowi, co ma symbolizować wszechobecność Boga. Ósmego dnia obchodzone jest święto Uroczystego Zgromadzenia ( Szmini Aceret), a po nim – w części diaspory – święto Simchat Tora. W Polsce obchody S. miały charakter bardzo uroczysty. Na balkonach, werandach, podwórkach i poddaszach żyd. domów, z desek i gałęzi budowano kuczki, w których mężczyźni jadali wspólne posiłki, radowali się i odpoczywali. Bardzo uroczyste były też obchody święta Simchat Tora. (Zob. także: półświęta; simcha; Simchat be(j)t ha-Szoewa; Uszpizin) 2. inna nazwa szóstego traktatu drugiego porządku Miszny Suka.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.