parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr. Talmud Jeruszalmi, zw. też Talmud di-wne(j) maarawa = dosł.: Talmud Synów Zachodu); Talmud Palestyński (hebr. Talmud Erec Israel) – jedna z dwóch wersji (kompilacji) Talmudu, opracowana w środowisku i akademiach talmudycznych w Erec Israel (lecz nie w samej Jerozolimie, a głównie w Cezarei, Seforis i Tyberiadzie), składająca się z dwóch zasadniczych części: Miszny i Gemary. Istnieją znaczne różnice między Talmudem Babilońskim ( TB) i TJ. W odniesieniu do Miszny, w wydaniach drukowanych czasami ukrywano je, poprzez wprowadzanie tej części tekstu z TB do edycji TJ. Jednym z czołowych architektów kompilacji Gemary TJ był uczony palestyński Jochanan ben Napacha. Jej redakcja została zakończona w akademii talmudycznej w Tyberiadzie ok. 400 n.e., z tym, że zamknięcia porządku Nezikin dokonano prawdopodobnie wcześniej w akademii w Cezarei ok. 350 n.e. Pośpiech w pracach nad TJ był podyktowany nasilającymi się prześladowaniami Żydów w Palestynie. TJ został spisany w języku, będącym mieszaniną języka hebrajskiego (odmiennego od hebrajskiego biblijnego; hebrajski język) oraz zachodniego dialektu języka aramejskiego, z domieszką słów łacińskich i zaczerpniętych z dialektu języka greckiego, używanego w Syrii i Palestynie. Zawiera dyskusje i rozszerzenie do 39 traktatów Miszny (do wszystkich traktatów porządków Zeraim, Moed i Naszim oraz większości Nezikin [bez Eduj(j)ot i Pirke(j) Awot] oraz nid(d)a z Tohorot). TJ jest niemal czterokrotnie mniejszy niż TB i zawiera ok. 750 tys. słów. Tylko ok. 16% jego tekstu poświęcone jest hag(g)adzie, ponieważ w środowisku palest. powstawały odrębne zbiory midraszy. Znajduje się też w nim znacznie mniej, niż w TB, wzmianek o demonach i aniołach, natomiast sporo odniesień do magii, czarów i astrologii. Manuskrypt z Lejdy, pochodzący z 1289, zawiera kompletny tekst TJ. Pierwsze wydanie całego TJ zostało opublikowane przez Daniela Bomberga w Wenecji w 1522-1523.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.