parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(aram., Zakończenie; od rdzenia gmr [ gimel, mem re(j)sz] = kończyć, zakończyć, dokonać; jid. G(e)more) – część tradycji literackiej, składającej się na Talmud, zawierającej dyskusje i rozszerzenie wcześniej uporządkowanej Miszny. Jest ona dziełem amoraitów i powstawała po zamknięciu podstawowej redakcji Miszny, a więc począwszy od ok. III w. n.e. Każda z dwóch wersji Talmudu (Talmud Jerozolimski i Talmud Babiloński) ma swą własną G.: 1. Gemara Jerozolimska (GJ), zw. też Palestyńską, powstawała w środowisku palestyńskim do V w. n.e. Została spisana w języku hebrajskim i w dialekcie zachodnio-aramejskim, zw. też aramejsko-palestyńskim. Obejmuje wszystkie traktaty misznaickie porządków Zeraim, Moed, Naszim i Nezikin; niekompletne traktaty Nid(d)a i Makot (ze względu na uszkodzenie rękopisu z Lejdy, stanowiącego podstawę pierwszej drukowanej edycji TJ z 1522). Wielu uczonych uważa, że pierwotnie GJ istniała też do porządku Kodaszim. 2. Gemara Babilońska (GB) powstawała w akademiach talmudycznych w Babilonii do VI w. Została spisana w języku hebrajskim i dialekcie wschodnio-aramejskim. Obejmuje traktaty B(e)rachot i Nid(d)a; porządek Moed (z wyjątkiem traktatu Sz(e)kalim), Naszim; Nezikin (z wyjątkiem traktatów Pirke(j) Awot i Eduj(j)ot); Kodaszim (z wyjątkiem traktatów Mid(d)ot i Kin(n)im). Mimo, że GJ zawiera dyskusje nad 39 traktatami Miszny, a GB – jedynie nad 36. i połową 37., druga z wymienionych jest około trzy razy obszerniejsza niż pierwsza. Kilka traktatów nie ma własnej G. w żadnym z Talmudów. Jednak znaczna część traktatów, które nie mają własnej Gemary, została omówiona w innych traktatach. W związku z większym znaczeniem TB, także termin G. – bez dodatkowych określeń – oznacza najczęściej GB. Ze względu na ataki chrześcijan na Talmud i wynikające stąd trudności z cenzurą kościelną, w XVI w. upowszechniło się używanie terminu G. na określenie całego Talmudu (por. AKUM). (Zob. też mas(s)echet)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.