parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr., Synowie Akiwy), właśc. Organizacja Młodzieży Religijno- Skautowej „Bnej Akiwa” – religijna, syjonistyczna organizacja młodzieżowa powołana do życia w Jerozolimie w 1929, odwołująca się do metodyki skautowej, związana z partią Mizrachi. W Polsce ruch został zainicjowany we Lwowie w 1929, w wyniku postanowienia podjętego przez krajowe władze ruchu Tora wa-Awoda, również związanego z Mizrachi. Przyjęto te same, co w Jerozolimie, założenia organizacyjne. Celem B.A. miało być wychowanie młodzieży żydowskiej w duchu ideologii syjonistycznej i zarazem wierności tradycji żydowskiej. Organizacja miała chronić ją przed asymilacją oraz odchodzeniem od tradycyjnych wartości i modelu życia. B.A. przeznaczona była dla uczącej się młodzieży w wieku 12-18 lat. Wychowawcami byli członkowie Ceire(j) Mizrachi. Organizacja, mimo iż była częścią ruchu Tora wa-Awoda, zachowała – do pewnego stopnia – niezależność ideową. Często postrzegana była szczególnie przez organizacje Ha-Szomer ha-Dati (hebr., Religijny Pionier) i Tora wa-Awoda, jako ugrupowanie elitarne, jako że należały do niej przede wszystkim dzieci i młodzież pochodzące z rodzin inteligenckich, asymilujących się oraz uczniowie i absolwenci gimnazjów. W 1932 doszło do porozumienia naczelnej komendy B.A. we Lwowie i Ha-Szomer ha-Dati w Krakowie, w kwestii stworzenia wspólnych władz organizacji. Siedziba ich mieściła się we Lwowie. Dla wszystkich ośrodków ustalały one roczny program działania w sprawach edukacyjnych i kulturalnych, program seminariów dla wychowawców ruchu, wspólne wydawnictwa edukacyjne. Wśród założycieli i przywódców ruchu byli m.in. Icchak Werfel i Jehoszua Fried. Współpracowano też blisko z Ha-Szomer ha-Dati w Warszawie. W 1931 powstał ośrodek B.A. w Łodzi (z oddziałami m.in. w Zduńskiej Woli, Opatowie, Ostrowcu); potem powstały inne ośrodki, a część kół Ha-Szomer ha-Dati zmieniło nazwę na Bnej Akiwa. Organizowano obozy, biblioteki, koła samokształceniowe, uczestniczono w pracy dla Keren Kaj(j)emet le-Israel; młodzież wyjeżdżała do kibuców w Palestynie. B.A. w okresie międzywojennym miała duże wpływy w Europie Wschodniej. Podczas II wojny światowej brała udział w organizowaniu zbrojnego oporu Żydów w gettach (por. getta w okresie Holokaustu). Po wojnie uczestniczyła w organizowaniu brichy. Wraz z Noar Syjoni weszła w skład Ichudu. W 1954 odbyła się konferencja założycielska światowego ruchu B.A., na której reprezentowani byli przedstawiciele 22 krajów. Wybrano Światowy Sekretariat, odpowiedzialny za standaryzację nazw i symboli bliskich sobie syjonistycznych religijnych organizacji młodzieżowych. W 1966 ruch działał w 23 krajach i liczył 32 tys. członków, z czego 21 tys. w Izraelu. Z Izraela wysyłano do krajów diaspory emisariuszy, którzy mieli pomagać przede wszystkim w rozwijaniu działalności edukacyjnej. Prowadzono współpracę z niektórymi sekcjami Agencji Żydowskiej.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.