parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr., gotowy do walki) – według tradycji biblijnej: 1. siódmy syn Jakuba, zrodzony z Zilpy, niewolnicy Lei, uważany za praojca pokolenia Gad (por. 2.). W proroczym błogosławieństwie Jakuba pojawia się jako ten, którego „zbójcy będą napadać, on zaś będzie napadał im na pięty” (Rdz49,19); Mojżesz zaś porównuje go do lwicy, która „rozdarła ramię i głowę” (Pwt 33,20). G. miał siedmiu synów, z których sześciu było protoplastami rodów. Według midraszy, żył 125 lat i został pochowany tam, gdzie jego potomkowie otrzymali swą siedzibę.
2. jedno z Dwunastu Plemion Izraelskich, wywodzące się od Gada (por. 1.). Zajmowało terytorium położone na wschód od Jordanu, graniczące od północy z terenem plemienia Manassesa, od południa Rubena, a od wschodu z Am(m)onitami. Według Księgi Rodzaju (49,19) i Księgi Powtórzonego Prawa (33,20) oraz 1 Księgi Kronik (5,18; 12,9) wojownicy z tego plemienia byli bardzo waleczni. Na jego historię składają się ciągłe zmagania z ludami napierającymi od południa (z Ammonitami i Moabitami), od wschodu (z Kademitami, Hagrytami i plemionami nomadycznymi) i od północy (z Aramejczykami). W 732 p.n.e. terytorium G. zostało podbite przez asyryjskiego króla Tiglatpilesara III, a ludność wygnana. Z plemienia G. pochodził m.in. Prorok Eliasz. (Zob. też Dziesięć Zaginionych Plemion)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.