parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
pseudonauka uprawiana od starożytności do czasów nowożytnych, zmierzająca do przemiany substancji istniejących w przyrodzie, zwłaszcza metali w złoto, przy użyciu kamienia filozoficznego. U jej zarania stało przeświadczenie, że wielcy mędrcy posiadali wiedzę związaną z tworzeniem substancji. Z tego powodu wiele pseudoepigraficznych traktatów alchemicznych już w starożytności przypisywano postaciom biblijnym, wśród nich Adamowi, Abrahamowi (według midraszu miał on nosić na szyi kamień, a spojrzenie nań miało uzdrawiać), a zwłaszcza Mojżeszowi. A. była uprawiana w Egipcie i stamtąd weszła w krąg zainteresowań Żydów. Prawdopodobnie byli oni znanymi alchemikami (np. Mojżesz z Aleksandrii i Maria Hebraea [I w.], której przypisuje się stworzenie używanej do dziś aparatury laboratoryjnej i – istotne dla chemii – odkrycie kwasu solnego). Pozostaje kwestią kontrowersyjną, czy już w Talmudzie pojawiają się odwołania do a. Znaczne było zainteresowanie nią gnostyków aleksandryjskich, z których wpływem wiązane są powinowactwa a. z kabałą. Już w starożytności w a. silne były pierwiastki mistyczne i związane z cudotwórstwem. Zajmowało się nią w średniowieczu wielu rabinów; to dzięki niej Jehuda ben Becalel Loew z Pragi miał stworzyć golema. Chrześcijańskie otoczenie postrzegało ten rodzaj wiedzy tajemnej, jako „żydowską specjalność”. Szczególny asumpt do tego stworzyła księga Zohar, zwłaszcza przez stosowanie zasad gematrii, jako sposobu na opanowanie i kontrolę sił tworzenia. Jednym z najgłośniejszych alchemików był pochodzący z Podola Szmuel Jaakow Chaim Falk, zwany Baal Szemem z Londynu (XVIII w.). Równocześnie jednak wiele żydowskich autorytetów zajmowało ambiwalentne lub wręcz wrogie stanowisko wobec a., a wśród nich Majmonides i Jehuda ha-Lewi.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.