parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
tik(k)un chacot (hebr., dosł.: naprawa północy) – określenie modlitwy oraz zwyczaj odmawiania jej ok. północy, będący znakiem pamięci o cierpieniach Szechiny na wygnaniu (galut) oraz wyrazem nadziei na odkupienie. Już w czasach gaonów niektórzy pobożni Żydzi czuwali o północy i recytowali hymny oraz Psalmy. Jednak dopiero Hai ben Szerira, który żył na przeł. X/XI w.,połączył to z opowieścią talmudyczną z traktatu B(e)rachot, gdzie jest mowa o tym, jak Bóg rozpacza pośród nocy nad zburzeniem Świątyni Jerozolimskiej i wygnaniem swego narodu wybranego. Kabaliści nadali tej praktyce rangę tik(k)un (działania dla naprawy porządku świata), choć w Sefer ha-Zohar brak wzmianek o t.ch. Można w nim odnaleźć jedynie zalecenie studiowania Tory o północy, jako praktyki wywierającej zbawienny wpływ na stosującego się do niej oraz na niebiosa. Ostateczny kształt T.ch. nadali kabaliści z kręgu I. Lurii z Safed w XVI w. Modlitwa składa się z dwóch części: 1. Tik(k)un Rachel (hebr., dosł.: Naprawa Racheli) – pokutnej, symbolizującej obecność Szechiny na wygnaniu, podczas której recytuje się Psalm 137 i 89 oraz ostatni rozdział Lamentacji, wraz z lamentacjami napisanymi w Safed i Jerozolimie (por. Rachela); 2. Tik(k)un Lea (hebr., dosł.: Naprawa Lei) – związanej z nadzieją wybawienia i pocieszeniem, w której odmawia się Psalmy i pij(j)utim (por. Lea). Choć w XVII i XVIII w. T.ch. szybko została rozpowszechniona i zyskała znaczną popularność (także wśród osób szczególnie pobożnych), to jednak nigdy ta praktyka religijna nie została w pełni sformalizowana i w zarysowanych powyżej ramach indywidualnie bądź w niewielkich grupach, Żydzi odmawiali różne modlitwy (m.in. wid(d)uj; Trzynaście artykułów wiary). (Zob. też tik(k)un lejl Szawuot)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.