parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr. Mlachim = Królowie; łac. Regum) – w kanonie Biblii Hebrajskiej dwie ostatnie księgi w dziale Prorocy Wcześniejsi ( Prorockie Księgi). Dotyczą dziejów Izraela w okresie ok. 400 lat, tzn. od końca panowania króla Dawida (ok. 965 p.n.e.) do czasu uwolnienia króla Joachina, ostatniego monarchy z rodu Dawidowego, z niewoli babilońskiej (561 p.n.e.). Opowiedziano w nich historię panowania króla Salomona, podziału Królestwa na Północne (Izrael) i Południowe ( Judę), rządów kolejnych królów, działalności proroków (m.in. Eliasza, Elizeusza) i upadku obydwu Królestw , oraz zburzenia Świątyni Jerozolimskiej. W przeszłości K.K. stanowiły jedną księgę, która w ślad za Septuagintą i Wulgatą, została podzielone na dwie – 1 i 2 Księgę Królewską (hebr. Mlachim alef i Mlachim be(j)t; odpowiadające w Septuagincie 3 i 4 Księdze Królewskiej, gdzie 1 i 2 Księga Samuela pojawia się jako 1 i 2 Królewska). Według Talmudu, autorem K.K. był prorok Jeremiasz. Współcześnie uczeni dopatrują się źródeł K.K. we wcześniejszych tekstach ( Kronika Dawida, Księga dziejów Salomona, Księga kronik królów Izraela, Księga kronik królów Judy i inne) i uważają, że stanowią one zbiór tekstów pochodzących od różnych autorów, które zostały spisane i zredagowane w okresie niewoli, w latach 561-538 p.n.e.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.