parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr. Irm(e)ja, skrócona forma imienia Irm(e)jahu = JHWH wynosi [wychowuje, otwiera]; jid. Jirmjahu Hanowi) (ok. 650 [645] – VI w. p.n.e.) – według tradycji biblinej, drugi po Izajaszu, wielki prorok żydowski; autor biblijnych ksiąg: Jeremiasza, Królewskiej, a także Lamentacji i fragmentu Księgi Barucha, zw. Listem Jeremiasza; syn kapłana Chilkiasza z Anatot (leżącego w pobliżu Jerozolimy), pochodzącego z pokolenia Beniamina. Jego rodzina prawdopodobnie wywodziła swój ród od kapłanów starożytnego sanktuarium w Szilo, stąd J. cechował emocjonalny stosunek zarówno do przeszłości Izraela, jego tradycji, jak i istoty pierwotnego Przymierza (por. Przymierze z Bogiem). Prorok mieszkał w Jerozolimie w czasach, gdy potęga asyryjska chyliła się ku upadkowi, a jej miejsce zaczęła zajmować potęga babilońska. Dostrzegał niebezpieczeństwo w powierzchownym sprawowaniu kultu przez współbraci i równoczesnym nieprzestrzeganiu zasad Prawa. W imieniu Boga napominał lud, zapowiadając upadek kraju, jako karę Bożą za brak skruchy i pokuty (np. Jr 5,6–9,11–15; 8,10–12); naraził się nie tylko współczesnym mu, ale i królowi. Podczas najazdu Babilończyków głosił, że to sam JHWH walczy przeciwko swemu narodowi (Jr 21,5–7). Mieszkańcy Jerozolimy uwięzili J., a najeźdźcy uwolnili; mógł pozostać w kraju albo udać się do Babilonu; wybrał pozostanie. Przeżył dwukrotne oblężenie Jerozolimy i upadek Pierwszej Świątyni Jerozolimskiej (587/586 p.n.e.). Po śmierci Gedaliasza, który sprawował rolę babilońskiego zarządcy w Jerozolimie i był jego przyjacielem, Judejczycy uprowadzili J. do Egiptu, wraz z bliskim mu uczniem, Baruchem, pełniącym funkcję sekretarza proroka (por. Gedaliasza Post). Według tradycji żydowskiej, J. został tam ukamienowany przez rodaków, jako zdrajca.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.