parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
Imię Boga, złożone z hebrajskich liter jod, he, waw, he, które – według słów Biblii – zostało przekazane przez samego Stwórcę Mojżeszowi w krzewie gorejącym (Wj 3,13-14) na górze Horeb. Znaczenie tego imienia: „Jestem, który jestem” (Wj 3,14) oddaje równocześnie dobroć i miłosierdzie Wszechobecnego Stwórcy, który zapewni powodzenie misji Mojżesza i uwolnienie Izraela; oraz transcendentność Boga. W literaturze i tłumaczeniach można spotkać dwie wokalizacje słowa JHWH, wynikające z faktu, że było to imię niewymawialne (por. Tetragram). W związku z tym, w tekstach oraz w czytaniach, zastępowano je słowem Adonaj, a jeśli słowo Adonaj bezpośrednio poprzedzało Imię JHWH, to zamiast niego wymawiano słowo Elohim. Z tej przyczyny uczeni chrześc. przenieśli znaki (punktację) samogłoskowe ze słowa Adonaj na spółgłoskową strukturę Imienia JHWH, i w ten sposób powstało błędne jego odczytanie jako „ Jehowa”. Według niektórych autorów, stało się to w XI w. Zaświadczony zapis takiego odczytania pochodzi z 1270 i zawarty został w Pugio fidei, dziele chrześcijańskiego teologa, dominikanina (który był m.in. cenzorem ksiąg i rękopisów hebr. w Hiszpanii) Rajmunda Martini, zaś do jego ugruntowania i przyjęcia, jako obowiązującego (od 1518), przyczynił się Petrus Galatinus, franciszkanin pochodzenia żydowskiego, spowiednik papieża Leona X. Dziś niemal powszechnie taka wokalizacja JHWH jest odrzucana, na rzecz prawidłowej – „ Jahwe” (prawdopodobnie archaiczna forma imperfektum od hebr. hawa(h), haj(j)a(h) = być, istnieć, żyć (ostatnie h jest nieme, tzn. nie wymawiane). Wskazują na to przede wszystkim imiona teoforyczne (tworzone od JHWH; np. Jehoszua, Jeremiasz itd.), pochodzące od członów-form Jeho, Jo, Jah, Jahu. (Zob. Imiona Boga)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.