parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr. Elisza = JHWH pomógł [zbawił]) (IX-VIII w. p.n.e.) – izraelski prorok, współczesny Prorokowi Eliaszowi; syn Szafata, rolnika z Abel Mechola w dolinie Jordanu (1 Krl 19, 16). Początkowo, tak jak ojciec, zajmował się uprawą roli, później został uczniem Eliasza, który ustanowił go – zgodnie z wolą Boga – swoim następcą. E. był członkiem bractw prorockich (hebr. bne(j) ha-newiim), a może nawet przewodził im. Słynął jako cudotwórca i jasnowidz; podobnie jak Eliasz, potrafił wskrzeszać umarłych, uleczać nieuleczalnie chorych, rozmnażać żywność (2 Krl 2,19-25; 4-7), ale liczba uczynionych przez niego cudów była – według tradycji rabinackiej – dwakroć większa. Cieszył się wielkim szacunkiem i poważaniem wśród ludu. To właśnie on dokończył politycznego i religijnego dzieła swego poprzednika. W celu obalenia pogańskich kultów doprowadził do przewrotu w państwie; rozkazał wymordować członków rodu króla Achaba z dynastii Omriego (IX w. p.n.e.). Zgodnie z tradycją żydowską, E. wiódł świątobliwy żywot, a jego cudotwórcza moc nie opuściła go nawet po śmierci (2 Krl 13,21). Do grona jego uczniów należał prorok Jonasz. O działalności E. opowiada 2 Księga Królewska (2,1-25; 3,11-20; 4-9; 13,14-21).
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.