parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr., brat ojca) – 1. jeden z najbardziej czynnych, pełen inicjatyw król izraelski, panujący w Królestwie Północnym – według tradycji biblijnej – przez 22 lata (najpierw jako regent – 873-871 p.n.e.), a potem jako król – 871/870-852/851 p.n.e.); syn Omriego, ożeniony z fenicką księżniczką Jezabel (Izebel), która miała znaczny wpływ na jego rządy (1 Krl 16,29-34; 17-22). Za jego czasów nastąpił rozkwit państwa i wzrost jego potęgi. A. wzniósł wiele wspaniałych budowli, ufortyfikował kraj. Doprowadził też do zmiany układu sił w regionie; wziął do niewoli króla Damaszku (któremu podporządkowana była Samaria), wymuszając dogodne dla siebie warunki pokoju, a potem wraz z nim i dziesięcioma innymi królami utworzył ligę, mającą połączyć siły przeciw potędze asyryjskiej; zajął też Moab. Niedługo przed śmiercią przyjął odwiedzającego go z pokojową wizytą Jozafata, króla Judy; ich pokojowe stosunki umocniło jeszcze małżeństwo Jorama, syna Jozafata z Atalią, córką A. Mimo licznych, odnoszonych przez A. sukcesów, w Państwie Północnym nastąpiło osłabienie wiary mojżeszowej; zaczęły rozpowszechniać się obce kulty religijne. W Biblii A. został oceniony surowo, napisano tam, że „jeszcze więcej czynił [złego] niż wszyscy królowie, którzy przed nim byli, drażniąc Pana, Boga Izraela” (1 Krl 16,33). Zgodnie z tradycją biblijną, wystąpili przeciwko niemu dwaj prorocy: Eliasz, zapowiadając karę Bożą za popełniane grzechy, oraz Micheasz, głosząc klęskę w kolejnej wojnie z Aramejczykami (w której A. zginął). Po śmierci tego monarchy na tron wstąpił jego syn Ochozjasz (Achazjasz), który wkrótce także poniósł śmierć wskutek nieszczęśliwego wypadku. Jego miejsce zajął drugi syn A. – Joram. 2. syn Kolojasza, fałszywy prorok, żyjący w okr. niewoli babilońskiej, potępiany surowo przez proroka Jeremiasza za kłamstwa i uczynki, jakich się dopuścił głosząc, iż występuje w imieniu Pana.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.