parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
zw. TAZ-em (akr. od tytułu napisanego przezeń dzieła Ture(j) zahaw; ok. 1586 Włodzimierz Wołyński – 1667 Lwów) – rabin, autor literatury religijnej; wnuk rabina Icchaka Becalela. Pochodził z żydowskiej rodziny, zasłużonej dla rozwoju nauki talmudycznej w Polsce. Przez kilka lat studiował u swego teścia, krakowskiego rabina Joela ben Samuela Serkesa. Od ok. 1618 był rabinem w Potyliczu (k. Rawy Ruskiej), skąd wyjechał do Poznania, by pełnić tam urząd asesora. Następnie w Ostrogu wybrany został rabinem i rektorem tamtejszej jesziwy. Po wybuchu powstania Chmielnickiego (1648) przebywał w Lublinie, później w Niemczech i na Morawach. Po powrocie został rabinem Lwowa (1652), wkrótce objął też rabinat lwowski przedmiejski (1652-1667) oraz ziemski rusko-podolsko-bracławski; kierował jesziwą we Lwowie. Był delegatem na Sejm Żydów Korony. Słynął ze swej wiedzy i mądrości. Jego responsy i orzeczenia w sprawie rytuału przyniosły mu wielką sławę, także poza granicami kraju. Niektóre z nich zyskały moc obowiązującą (uchwałą Sejmu z 1683); przestrzegano ich również w późniejszych stuleciach. Jego główne dzieło, Ture(j) zahaw, składające się z czterech części, będące komentarzem do poszczególnych traktatów Szulchan Aruch (z których największą popularność zyskała część dotycząca Jore Dea), zaczęło stanowić niemal integralną jego część; przez wieki drukowano je obok tekstu J. ben E. Karo (wraz z komentarzem rabina Szachny z Wilna i M. Isserlesa). D. ben S. ha-L. jednak nie było dane zażywać spokojnej starości i cieszyć się dziełem swego życia; wraz z rodziną ucierpiał bardzo podczas oblężenia Lwowa w 1655, a w 1664 stracił dwóch synów, którzy zginęli w obronie bóżnicy Nachmanowiczów (por. Izaak Nachmanowicz [Młodszy]). Szukając pociechy, zaczął skłaniać się ku mistycyzmowi. Do Sabataja Cwi, który w 1666 ogłosił się Mesjaszem, wysłał swego syna i pasierba (Arie Lejb ben Samuel Cwi Hirsz), by na miejscu zbadali prawdziwość słów mistrza.
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.