parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
(hebr. Birkat ha-nerot) – błogosławieństwo wypowiadane przez panią domu przy zapalaniu świec 18 min. przed zachodem słońca (hebr. szkijat ha-cham(m)a) na początku szabatu i innych ważniejszych świąt. Według typologii błogosławieństw, jest ono zaliczane do błogosławieństw micw (hebr. Birchot ha-micwot), odmawianych przed lub po wypełnieniu jakiegoś obowiązku religijnego. Jest to jedna z trzech podstawowych micw (obok stosowania zasady zw. chal(l)a, zasady czystości rytualnej podczas menstruacji; nid(d)a), do której spełniania są zobowiązane żydowskie kobiety. Za nieprzestrzeganie jej – według Talmudu – są karane śmiercią przy porodach. Zapis ten prawdopodobnie stanowi pozostałość sporu faryzeuszy z saduceuszami, trzymającymi się ściśle litery prawa zawartego w Torze; w związku z istniejącym w niej zakazem zapalania ognia w szabat, saduceusze prawdopodobnie nakazywali obchodzenie szabatu w ciemnościach. W istocie obrzęd zapalania świec szabatowych (hebr. hadlakat ha-nerot) nie ma źródeł w nakazach biblijnych. B.ś. nie jest też cytowane w Talmudzie i pojawia się dopiero w modlitewniku gaona Amrama ben Szeszny (IX w.). Zgodnie z obyczajem (por. minhag), zapala się wówczas dwie świece, co ma związek ze słowami „pamiętaj” i „uświęcaj”, zawartymi w biblijnym nakazie święcenia szabatu (Wj 20,8); świec może być też więcej, ale nigdy mniej niż dwie. Najczęściej niewiasta wypowiada B.ś., przysłaniając powieki dłońmi. Nie powinna bowiem patrzeć na płomień świec, gdyż błogosławieństwo powinno być wypowiadane przed spełnieniem czynności, której dotyczy. Podczas Chanuki kobieta najpierw odmawia B.ś. i dopiero potem zapala świece. Istniało też przekonanie, że modlitwy wypowiadane z przysłoniętymi oczami zostaną wysłuchane. Według hag(g)ady, aniołowie towarzyszący mężczyźnie w drodze z synagogi, błogosławią jego dom dopiero wówczas, gdy ujrzą zapalone świece. Sam moment zapalania świec i wypowiadania B.ś. jest bardzo ważny, gdyż stanowi symboliczny początek szabatu, kiedy człowiek pozostawia za sobą zgryzoty dnia codziennego. Z tego powodu motyw ten bardzo często był przedstawiany w sztuce żydowskiej. (Por. też: hawdala; hawdalowe świece)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.