parochet (hebr.; jid. porojches) – w synagodze bogato zdobiona zasłona na aron (ha-)kodesz. Geneza zwyczaju zawieszania p. sięga czasów biblijnych i odwołuje się do nakazów Bożych, odnoszących się do urządzenia Pierwszego Przybytku. Używany współcześnie p. jest odpowiednikiem zasłony, która w Namiocie Spotkania (a potem w Świątyni Jerozolimskiej), oddzielała miejsce Święte (hebr. Kodesz) od Najświętszego ( Święte Świętych), gdzie stała Arka Przymierza (Wj 26,31-34; 2 Krn 3,14). Kryła ona przed oczyma [więcej...]
Szanowni Państwo!
Udostępniliśmy Polski Słownik Judaistyczny w Portalu Delet.
Jest to wersja testowa (beta), w związku z czym na stronie mogą pojawić się błędy.
Zachęcamy do korzystania.
haskala (hebr., edukacja, nauczanie, erudycja, oświecenie; jid. haskole) – nurt w kulturze żydowskiej rozwijający się w Europie od lat 80. XVIII w., powstały pod wpływem oddziaływania haseł oświecenia w krajach europejskich, jak również szeroko rozumianych tradycji nurtu racjonalistycznego w filozofii żydowskiej, począwszy od Majmonidesa i jego zwolenników. Już w latach 40. XVIII w. zaczęły się pojawiać wybitne jednostki, będące jego protagonistami, w tym wielu Żydów pochodzących z terenów [więcej...]
Rosz ha-Szana Rosz ha-Szana (hebr., Początek Roku; jid. Roszeszone) – 1. święto Nowego Roku, zw. też w Polsce Świętem Trąbek, Trąbkami – obchodzone pierwszego i drugiego dnia tiszri, będące początkiem Jamim Noraim, które kończą się w dniu Jom Kipur. Pierwotnie, tzn. w BH święto to określano jako Zichron Terua (hebr., Upamiętnienie Dęcia w Szofar) oraz Jom Terua (hebr., Dzień Dęcia w Szofar). Nazwa R. ha-Sz. pojawia się dopiero w Misznie, gdzie wyliczono cztery daty w kalendarzu żydowskim, będące pierwszym [więcej...]
najsilniejszy nurt żydowskiego życia sportowego, którego nazwa nawiązywała do przydomku Judy Machabeusza; związany z tzw. ogólnym syjonizmem, rozwijający się w Europie (głównie w Austrii, Niemczech i w Czechach) od końca XIX wieku (pierwsze kluby M. zostały założone w Berlinie i w Konstantynopolu) i odwołujący się do idei „muskularnego żydostwa” ( Muskeljudentum), głoszonej podczas kongresów Światowej Organizacji Syjonistycznej w 1898 i 1901 przez M. Nordaua. Sfederowany w Niemczech i Austrii w 1912; od konferencji w Karlsbadzie (współczesne Karlovy Vary) w sierpniu 1921, w której uczestniczył między innymi W. Żabotyński, stał się Wszechświatowym Związkiem Makabi (Światowe Zrzeszenie Makabi; niemiecki: Makabi Weltverband), którym kierował dr Heinrich Kuhn. Centrala Związku mieściła się kolejno w: Berlinie (1921-1924), Wiedniu (1924-1927), Brnie (1927-1928), ponownie w Berlinie (1928-1933), od 1933 w Londynie. Po II wojnie światowej został on reaktywowany w Tel Awiwie. W Polsce 6 VI 1926 w Bielsku, który na kilka lat stał się siedzibą centrali gimnastyki i sportu żydowskiego, odbyło się walne zgromadzenie członków Wszechświatowego Związku Żydowskich Towarzystw Gimnastyczno-Sportowych „Makabi” – Okręg Południowo-Zachodni Polski; uczestniczyli w nim przedstawiciele żydowskich organizacji sportowych z województw: krakowskiego, śląskiego i kieleckiego. Na przewodniczacego wybrano prof. Leo Finka. (W Bielsku też w dniu 26-29 VI 1926 odbyła się I Krajowa Uroczystość Gimnastyczno-Sportowa, połączona ze Zjazdem Delegatów wszystkich w Polsce żydowskich organizacji gimnastyczno-sportowych, na który przyjechało około 600 sportowców, także z Węgier i Czechosłowacji). 16 III 1930 w Warszawie miał miejsce zjazd Oddziału Polskiego Wszechświatowego Związku Makabi, a już na początku 1931 organizacja ta zastąpiła apolityczną Żydowską Radę Wychowania Fizycznego RP, z którą kluby syjonistyczne często popadały w konflikt. Od 1933 Związek Żydowskich Towarzystw Gimnastyczno-Sportowych „Makabi” w Polsce wydawał miesięcznik „Ha-Makabi”. W listopadzie 1938 do Związku należało 158 stowarzyszeń; jedną z najpopularniejszych dyscyplin była piłka nożna. (Zob. też: Machabeusze; Makabi, kluby w Polsce; „Makabi” Kraków; „Makabi” Warszawa; Makabiada)
Prezentujemy Polski Słownik Judaistyczny (PSJ) w nowej, odświeżonej formie.
PSJ umożliwia szybki i wygodny dostęp do blisko czterech tysięcy haseł dotyczących kultury i historii Żydów polskich. Słownik przybliża użytkownikom takie zagadnienia jak religia, nauka, obyczaje, sztuka, polityka, życie codzienne i gospodarcze. Bardzo ważną i dużą część słownika stanowią biogramy najwybitniejszych przedstawicieli świata kultury żydowskiej oraz polsko-żydowskiej. PSJ stanowi idealny punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i badan nad kulturą żydowską. Stanowi także przydatne narzędzie dla wszystkich zajmujących się działalnością edukacyjną i kulturalną.
Polski Słownik Judaistyczny powstał jako praca zbiorowa pod. red. Zofii Borzymińskiej i Rafała Żebrowskiego.
Projekt będzie stopniowo rozwijany we współpracy ze specjalistami i pracownikami Żydowskiego Instytutu Historycznego. Powstałe nowe hasła słownikowe zostaną zaktualizowane w oparciu o najnowsze badania i stan wiedzy. Wybrane zagadnienia zostaną uzupełnione o materiały wizualne oraz linki do plików źródłowych.